Η Γιώτα...

Πρώτη μέρα στο δημοτικό...Ίσως μια απ'τις χειρότερες μου σκέψεις τότε...
Δεν ήθελα θυμάμαι να πήγαινα σχολείο,κι αυτό γιατί οι αναμνήσεις μου απ'τον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο δεν ήταν και οι καλύτερες...
Πολύ περισσότερο,αντιπαθούσα τα κορίτσια της ηλικίας μου,κι αυτό γιατί ήξερα πως για μια ακόμη χρόνια και για πολλές ακόμα θα άκουγα τους χλευασμούς τους...Ο παιδικός σταθμός και το νηπιαγωγείο δηλαδή ήταν μια "προθέρμανση" για να συνήθιζα τα του δημοτικού...
Έκατσα σ'ένα θρανίο...με μια ελένη.Δεν ήταν αντιπαθητική,αλλά σύντομα τ'όνομα της θα -μπαίνε στη λίστα με τα ονόματα που αντιπαθω(και τι ατυχία που 'χουμε κοινή ονομαστική εορτή! :ρ )!
Λίγα λεπτά μετά,η δασκάλα έκανε μια κίνηση που θα μ'ακολουθούσε μέχρι σήμερα:μ'έβαλε να κάτσω με τη Γιώτα!Κι έτσι άρχισε μια μεγάλη φιλία... :)
Η Γιώτα ποτέ δε με κορόιδεψε για τα περιττά κιλά που είχα...και δεν κοίταγε την εμφάνιση μου...αλλά της άρεσε πολύ να μιλάει,σαν εμένα!Επίσης παίζαμε ποδόσφαιρο με τ'αγόρια,όσο ακόμα ήμασταν αποδέκτες...Της άρεσε κι εκείνης να ζωγραφίζει,όπως κι εμένα τότε και μάλιστα ήμουν πολύ καλή.Η Γιώτα κι εγώ ξυπνούσαμε αντιπάθειες...γιατί ήμασταν τα μυαλα της τάξης,μαζί μ'ένα αγόρι επίσης που έγραφε πολύ ωραία ποιήματα.Έτσι μια "κλίκα" που έφτιαξε μια γεωργία (η οποία επίσης δεν πήγαινε πίσω στα κιλά!ποιος μιλούσε σε ποιον δηλαδή) δε μας άφηνε ήσυχες.Δε μ'ενδιέφεραν έτσι κι αλλιώς τα όσα έλεγαν,γιατί πίστευα μια μέρα πως τα ίδια άτομα θα ζητούσαν τη φιλία μου,την κουβέντα μου η και μια συμβουλή.Πολύ περισσότερο,είχα μια φιλη,που δεν επιρρεαζοταν από παιδιαρίσματα.Η Γιώτα πάντα με έκανε να χαμογελώ,κι εγώ την κάνω να γελάει ακόμη και σήμερα...
Βέβαια,είναι αλήθεια πως η φιλία μας πέρασε διακυμάνσεις.Γύρω στην τετάρτη δημοτικού,η γιώτα είχε αρχίσει ν'απομακρύνεται γιατί της άρεσε ένας συμμαθητής μας (κι εμένα μ'άρεσε μεν και τό'ξερε μα τίποτα το ιδιαίτερο),εγώ ταυτόχρονα περνούσα τα διαλείμματα με τη Λίνα που'ταν μόλις πρώτη τάξη,απ'τα λίγα χρόνια που θά'μασταν μαζί στο σχολείο γενικά.
Η Γιώτα κι εγώ δεν ήμασταν πλέον κολλητες,κι ένας ακόμη λόγος ήταν πως είχαν αλλάξει τα ενδιαφέροντα μας.Εγώ για παράδειγμα είχα αρχίσει ν'ασχολούμαι με τη μουσική καθώς ο κύριος της χορωδίας της εκκλησίας μου ανακάλυψε κάτι που δεν ήξερα ότι είχα:τη φωνή.Η Γιώτα δεν πίστευε σ'αυτό,αλλά εκτιμούσα το ότι μου τό'λεγε μπροστά μου.Εγώ το απέδιδα σε λίγη ζήλεια,γιατί ο κύριος της χορωδίας την είχε απορρίψει ενώ εμένα μ'είχε ξεχωρίσει πρώτη απ'όλη την τάξη.Όπως και να'χει,δεν υπήρχαν πια επισκέψεις στα σπίτια μας...Στο γυμνάσιο υπήρχαν και ψιλόμαχαιρώματα,αλλά δεν έδινα σημασία.Το ίδιο εξάλλου έκανα κι εγώ τότε.Επιπλέον,είχα με πολύ πιο σοβαρά πράγματα ν'ασχοληθώ καθώς είχαν μόλις αρχίσει τα αληθινα μου προβλήματα.Παρολ'αυτα δε σταματήσαμε ποτέ να μιλάμε,απλά ήταν τυπικά.Όλα έδειχναν πως η φιλία μας είχε γίνει μια ξεχασμένη σελίδα ημερολογίου.Κι όμως...μια σελίδα στο λεύκωμα μου ήταν αρκετή...Η ωραιότερη αφιερωση σε λεύκωμα στην τρίτη γυμνασίου...η πιο ουσιαστική κουβέντα που διάβασα και εχω κρατήσει ήταν από'κεινη:"Ότι χρειαστείς,εγώ θά'μαι 'δω".Το ίδιο απόγευμα την επισκέφτηκα...Και αρχίσαμε σιγά σιγά να τα λέμε πάλι...Επιπλέον,λίγο καιρό μετά σαν άρχισα ν'ακούω μέταλ είχε αρχίσει κι εκείνη...Αρχίσαμε πάλι τις επισκέψεις και τους καφέδες...Επίσης...έγινε θαυμαστριά της φωνής μου και με φωνάζει χαϊδευτικά "σοπράνο".Σκεφτόμασταν κιόλας να φτιάξουμε δικό μας συγκρότημα.Αν και η ιδέα εγκαταλείφθηκε γιατί δεν εχω μάθει κάποιο όργανο,εκείνη ακόμα μαθαίνει να παίζει το μπάσο που'χε αγοράσει!Αν δεν ήταν η Γιώτα,τότε σίγουρα θά'νιώθα και θα πίστευα απόλυτα πως δεν υπάρχουν φιλίες πια.Γιατί σ'εκείνη δεν υπάρχει περίπτωση να κρατήσω κακία,καθώς ήταν πάντα ειλικρινής μαζί μου κι οτιδήποτε σκεφτόταν θα τό'λεγε πρώτα μπροστά μου.Κι αυτό είναι κάτι που το εκτιμώ απεριόριστα.Όσο θά'ναι ειλικρινής,τόσο κι ακόμα περισσότερο θά'μαι κι εγω.Γιατί καμμία σχέση δε μπορεί να χτιστεί πάνω στο ψέμμα,αργά η γρήγορα ο χρονος θα διαλύσει τις λάθος βάσεις.

{{Όπως έγινε με τη γεωργία(καμμία σχέση με αυτή που ανέφερα στην αρχή):τη φιλία αυτή δεν τη διέλυσα εγώ επειδή είπα πρώτη το "άντε γειά",την είχε ήδη διαλύσει εκείνη καιρό πριν όταν είχε αρχίσει τα αποτυχημένα ψέμματα της κι εγώ έκανα το βλάκα μέχρι να ομολογούσε.Όταν προσπαθούσε να με βγάλει "τρελή" επειδή ήξερα τι είχε στο κεφάλι της και τι έκανε,εγώ η ίδια μάλιστα τό'χα "προβλέψει" και της είχα πει τι θα κάνει πριν τα κάνει ακόμα!!
Οπότε...αυτή η κατάσταση δε μπορούσε να σωθεί,και πολύ περισσότερο γιατί δε μπορώ να'μαι με κατώτερα όντα,δίχως νου και προσωπικότητα."πες μου το φιλο σου να σου πω ποιος-α είσαι".στην προκειμμένη περίπτωση λοιπόν,θά'χα πολλή χαμηλή αυτοεκτίμηση αν συνέχιζα τα πάρε δώσε μ'ένα "κοριτσάκι" της δεκάρας.}}

Η Γιώτα λοιπόν έχει αποδειχτεί η καλύτερη φιλη που'χα ποτέ μου κι αν και ξέρω πως κάποια στιγμή θα πάρει το δρόμο της (όπως κι εγώ το δικό μου άλλωστε),πάντα θα συναντιόμαστε σε κάποιο σταυροδρόμι! :)

O Τάκης...

Δεν ξέρω πως και γιατί...αλλά τις τελευταίες μέρες,νιώθωντας πως η ζωή δεν προχωράει αναμνήσεις ξυπνούν στο μυαλό μου...

Όταν πήγαινα στην τότε νέα μου φιλη,τη γεωργία,περνούσα απ'το κλειστό γυμναστήριο...έξω τ'αγόρια έπαιζαν μπάλα...
Ένα απ'αυτα έτρεχε να κρυφτεί...
Ήταν ο Τάκης...
Κάθε φορά που μ'έβλεπε κρυβόταν...
Και άλλοτε με ακολουθούσε όταν ήταν να γυρίσω σπίτι...

Θύμωνα πολύ μαζί του...αν ήθελε μπορούσαμε να μιλήσουμε...μια μέρα τον φώναξε ο αδερφός της γεωργίας σπίτι τους και μιλούσαμε λίγο...κάναμε πλάκα...αλλάξαμε νούμερα...αλλά δεν ασχολούμουν μαζί του...
Δεν ήταν πολύ όμορφος...αλλά ούτε εγώ ήμουν τότε...
Θυμάμαι αυτό που με χαλούσε ήταν το χώρισμα στα δόντια του...
Λίγες βδομάδες εξαφανίστηκε...κι έμαθα ότι φόρεσε σίδερακια για να τα έφτιαχνε...!!!
Τελικά τα έβγαλε,αλλά είχε ήδη φτιάξει...

Ο αδερφός της γεωργίας έλεγε πως αυτό το παιδί με ήθελε...
Εγώ όμως δεν τον ήθελα...γιατί ήμουν ερωτευμένη με άλλον...
Παρολ'αυτα...τον χρησιμοποίησα...!!
Για να έκανα τον άλλο να ζηλέψει...
Κι όταν τα κατάφερα τον άφησα...
Ο τάκης ερχόταν κάθε μέρα στο σχολασμα να με δει...
Τον γνώρισα στον αδερφό μου...
Μου'πε πως αυτό το παιδί πραγματικά με ήθελε...
Αλλά ποτέ δεν τον εκτίμησα...
Ποτέ δεν τον ερωτεύτηκα...
Άλλοτε τα έφτιαχνα ξανά μαζί του για τον εγωισμό μου...όταν μάθαινα πως τά'χε με άλλη...
Κι ύστερα χανόμουν πάλι...

Τρεις φορές πρέπει να τά'χαμε φτιάξει μέσα σε τρία-τέσσερα χρόνια...και για λιγότερο από βδομάδα κάθε φορά...
Τον συμπαθούσα,αλλά πότε δεν τον είδα παραπάνω από φιλικα...Τελευταία φορά πριν ένα χρόνο προσπάθησε πάλι να με πλησιάσει,βλέποντας όμως ότι δε με έβλεπε φιλικα τότε αποφάσισα να ξεκόψω τελείως...

Μερικές φορές σκέφτομαι...πως για όσο πληγωνόμαι πληρώνω αυτα που έκανα σ'αυτό το παιδί...Αλλά προτίμησα από τότε να πληγωνόμαι παρά να πληγώσω ξανά άλλον...
Κάποιες φορές νιώθω πως είναι ο μοναδικός που με θέλησε πραγματικά γι αυτό που είμαι...με γνώρισε άσχημη...και συνέχισε να με θέλει και μετά την αλλαγή μου...
Εχω σκεφτεί άσχημα κατά καιρούς,λέγοντας πως με ήθελε μόνο για να εξασφαλίσει τον εαυτό του...επειδή είχα αλλάξει...όχι ότι με ήθελε ακόμα πραγματικά...
Αλλά όσο περνάει ο καιρός νομίζω πως μόνο αυτός με ήθελε αληθινα...
Κρίμα που 'ταν το λάθος πρόσωπο...
Ποτέ δε θα μπορούσα ν'ανταποκριθώ...
Ευχόμουν πως θά'χε ξεχάσει πλέον...τα εφηβικά αισθήματα που'χε για μένα...
Έλαβα όμως ένα μύνημα πριν λίγους μήνες...
Το αγνόησα...
Δε θα κάνω άλλο κακό πια...