http://agaph.pantotinh.blogspot.cοm
Με χαρά ανακοινώνω το νέο μου μπλοκ γιατί πρόκειται για μια τελείως καινούρια σελίδα στη ζωή μου την οποία θέλω να διαχωρίσω απ'οτιδήποτε εχω γράψει και νιώσει.Ομολογώ πως υπήρξα πολύ απαισιόδοξη στα γραπτά μου,αλλά αυτές οι εξομολογήσεις μου έδωσαν τη δύναμη να βγάζω τα αρνητικά αισθήματα από μέσα μου και να μπορέσω να προχωρήσω (όπως και θα συνεχίζουν να υπάρχουν σε δύσκολες οι δυσάρεστες στιγμές,γενικά οπότε θα νιώθω οποιαδήποτε φόρτιση η την ανάγκη να γράψω συναισθήματα μου).Όπως κι έκανα άλλωστε.Εχω βρει έναν υπέροχο άνθρωπο με τον οποίο είμαι υπέρευτυχισμένη και επειδή μιλάμε για τον άνθρωπο μου θέλω να'χει τελείως ξεχωριστή θέση αφιερωμένη για'κείνον γιατί είναι το ελάχιστο που του αξίζει!!:)
Σε λατρεύω καρδούλα μου είσαι η ψυχή μου!!:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*:-*
Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008
Παρασκευή 23 Μαΐου 2008
O ''apo mhxanhs 8eos'' mou!
Agaphto mou (hlektroniko) hmerologio
An mou to 'lege kaneis prin ligo kairo,tote polu duskola 8a to pisteua.Toulaxiston de 8a pernouse h idea apo to kefali mou sta sovara.An kai fainetai oti telika kapoies plakes kai kapoia asteia pragmata apodeinuetai oti den einai toso asteia...
Otan enas filos ginetai kati polu perissotero...Otan enas an8rwpos pou 8ewreis polu diaforetiko anakalupteis oti telika den einai toso...
Tote ola anatrepontai kai suxna exoun aprosdokhta kai euxarista apotelesmata...!!
Kammia fora otan koitw ligo pisw mou fainetai kai asteio kai periergo.Polu Funny leme,xixixi!!
Ton gnwrisa peripou prin ena xrono.Htan gnwstos gia to xioumor tou,alla kai genikotera enas arketa aisiodoksos an8rwpos.Egw anti8etws hmoun h proswpopoihsh ths maurilas (A mpa!!Twra to katalavame auto!!).Suxna anarwtiomoun kata poso mporousame na kanoume parea ka8ws eixame toso diaforetikh stash zwhs.Epishs uphrxan fores pou apla den ton katalavaina.Peiragmata filika,asteia,arketes stigmes pou pernousame kala.Toulaxiston ksexnousa estw gia ligo.Auth h sxesh omws diakophke gia kapoio diasthma,ki auto giati pistepsa kapoia stigmh oti to atomo auto den htan toso aksio empistosunhs.O kairos apedeikse oti ekana la8os telika.
Giati auto to atomo oxi mono de mou edwse mia 2h eukairia sthn epikoinwnia mas (oxi men oti to 8ewrhse etsi,egw to 8ewrw) alla egine kai o apo mhxanhs 8eos mou...!!
H prwth mas sunanthsh meta apo polu kairo sth gnwsth kafeteria opou ekeinos me eixe prwtopaei...
Hmoun kommatia meta to xwrismo mou.Den eixa oreksh gia polla asteia...H8ela mia kouventa sovarh,pera apo to xaritwmeno profil pou exw sunh8ws otan eimai eksw...
-8elw na dwsw ta panta kai na parw ta panta!Ma toso duskolo einai pia? tou eipa ka8ws tou elega ton pono mou...
Ekei vre8hke to 1o koino mas shmeio...!Kai h atmosfaira metaksu mas arxise na ginetai ligo pio...periergh!Arxisa na ton niw8w pio konta mou apo ton prohgoumeno kairo kai mia skepsh pernouse apo to mualo mou...eidika otan ekleisan ta fwta apo th diakoph reumatos,alla den thn ekana praksh giati den hksera antidrash.Eksallou,hmoun hdh polu mperdemenh ekeines tis meres...Mou perase,alla eksefrasa allh skepsh,se mia stigmh apoluths sugxushs.Akolou8hse ena petaxto fili gia to opoio eniwsa upervolika amhxana,den hksera an metaniwsa,an h8ela kai an htan swsto auto pou ekana...
Kati mesa mou omws me evaze se skepseis...Anameiktes,mperdemenes...
Apo th mia meria,eixa anagkh na niwsw epi8umhth kai hksera oti mporousa na to kanw.H8ela ligo paixnidi ka8ws evlepa nees eukairies na anoigontai mprosta mou,kai safws kaluteres.Eixa ena proais8hma,kati,alla o xronos me mperdeue...!Omws,htan swsto??
Mesa se treis-tesseris meres duo diaforetikoi antres me eixan filhsei kai me diekdikousan,ki ola auta mia-duo vdomades meta to xwrismo mou.Htan apo tis prwtes mou skepseis otan perimena to treno gia to gurismo,san me filhse o 2os,tragoudwntas to Feint twn Epica.Den htan swsto gia kanenan ap'tous duo.Giati de mporousa na dwsw se kanenan tipota,den antexa toso varos!!Epipleon,an kai eniw8a kolakeumenh apo th skepsh oti akoma aresw,eniw8a piesh skeftomenh oti den h8ela na kanw tous allous na niwsoun asxhma.O 1os aporrif8hke telika,kai oxi giati hr8e o 2os (dhladh o filos pou sunanthsa meta apo kairo),alla giati edeikse tetoia kthtikothta pou me apw8hse.Les kai eixame sxesh,pragma aparadekto.Epipleon,eimai uper tou fair play.Kai o 1os den thrhse swsta to vasiko kanona : oti pote den kerdizoume kapoia kathgorwntas se auth ton allo ''upopshfio''.O 1os auto ekane,se sundiasmo me kapoia alla pragmatakia vghke ektos.An kai sthn pragmatikothta pisteua oti autos pou 8a me kerdize de 8a htan kanenas tous ki auto giati h8ela na kleisw thn porta,na diaolosteilw to antriko fulo kai na pernw kai monh mou kala.
Ton eniw8a pio konta sa filo apo pote,arxisame na milame perissotero,na mou vgazei empistosunh,Opws ekane ki ekeinos.Kai htan ekplhksh gia mena to oti edeixne katannohsh se kapoia pragmata.Alla h8ela na meinei filos,mono auto kai auto h8ela na tou pw oso pio diakritika ginotan.De mporousa na dwsw,parolo pou estw uposuneidhta de mou htan adiaforos.
Vasika pote de mou htan pragmatika adiaforos,giati panta mou arese san antras,kai otan hmastan oi duo mas olo kai kapoio peiragmataki/flertaki uphrxe akoma kai otan hmastan mono filoi.( Kai den einai mono auto to asteio ths upo8eshs...!! )
Alla den h8ela me tipota na ton plhgwsw,eidika ekeinon.''Se euxaristw pou mou 8umhses ksana kati omorfo'',mou eixe pei.To teleutaio pragma loipon pou h8ela gia ekeinon htan na ksana8umotan pws auto to omorfo sunais8hma mporei na einai kai eksairetika epwduno.
Kati mesa tou eixe arxisei na dhmiourgeitai...Egw omws eniw8a oti katastrefomoun mera me th mera...Den h8ela me tipota na ton parasurw mazi mou...
Kratousa apostaseis asfaleias,etsi to evlepa.Arage...apo ekeinon h apo mena??Kalh erwthsh,8a afhsw ligo xrono kai isws vrw mia apanthsh.
Perase enas mhnas eksantlhtikos gia mena oson afora thn psuxologia mou.Sa na mhn h8ele na fugei o Martios...
Den uphrxe vradu xwris klama,xwris poto.Ki omws den uphrxe vradu xwris na mou steilei mia kalhnuxta...Ki auto me ponouse perissotero...Evlepa oti h8ele st'alh8eia na me diekdikhsei,na me voh8hsei,na me anevasei me kapoio tropo...Evlepa mikres spi8itses erwta...Kai me parakseneue to oti enw evlepe oti apomakrunomoun den to evaze katw.Den aksiza thn upomonh tou...etsi eniw8a.Ki auto giati pisteua oti 8a mou epairne polu kairo mexri na sunel8w...
Thn teleutaia mera tou Marth sunanth8hkame,htan mia kalh aformh ka8ws sunanth8hkame sto spiti enos filikou mas zeugariou.Eniwsa perierga otan ton eida,den kserw plhrws to giati.Edw epanerxetai h aporia mou pio panw.Apostaseis epo ekeinon h apo mena??Sthn prokeimenh periptwsh,htan apo mena.Mou evgale pragmata,th dia8esh na ton flertarw alla oxi gia thn ikanopoihsh tou egwismou mou!Eixa piei men,alla h dia8esh na ton flertarw egine entonoterh,an kai den hmoun sigourh gia to an 8a metaniwna meta apo ligh wra.Polla mperdemena ais8hmata,alla ena hksera sigoura,oti eniw8a elksh gia ekeinon ki oti ton h8ela.Etsi hr8e to prwto mas fili,ta prwta xadia...Wspou kati mesa mou me frenare,isws h skepsh ths pi8anhs ekmetalleushs.Alla den htan mono auto.
''Akoma agapw to Dhmhtrh''tou eipa kai ksespasa se klamata.De me enoiaze an ton stenoxwrousa,an ton plhgwna,otidhpote!Den evriska dieksodo pou8ena,sxedon den eixa suneidhtopoihsei oti ena mhna sunevaine auto to pragma,oti eixa xwrisei,oti ksana exana enan an8rwpo pou oti ki an apodeixthke oti htan eixa ais8hmata opws kai na xe!
Ekeinos anoikse mia megalh agkalia kai eklapsa se auth.Me hremhse,parolo pou de mporousa na stamathsw eukola to klama.Ta thlefwna ths mhteras mou de me afhnan se hsuxia,konteue 2 h wra,alla den h8ela na paw akoma spiti.H8ela na meinw mazi tou,me hremouse,ton xreiazomoun.Autes oi stigmes emoiazan toso kinhmatografikes,sa na mhn hmoun egw ekeinh th stigmh ki as htan dikos mou o ponos.Evlepa ton apo mhxanhs 8eo na swzei th Ntina apo thn katarreush...''An ekana th zwh mou tainia,tote sigoura auth h skhnh pou zw de 8a mporesei me tipota na apodw8ei toso kala oso th zw twra''skefthka apo mesa mou kapoia stigmh.
Eniw8a eugnwmosunh kai terastio pono tautoxrona.Akoma kai otan gurisa spiti kai milhsame sto thlefwno de mporousa na krathsw ta dakrua mou...
Mia skepsh omws arxise na plummhrizei to mualo mou a8oruva...H skepsh tou!!Oi mikres erwtikes stigmes pou zhsame ligo prin ekeino mou to ksespasma.To 2o arxise polu grhgora na ksexnietai!Ta filia mas,ta xadia mas,to poso eniwsa oti ton h8ela ekeinh th stigmh...Kai telika den htan mono gia ekeinh th stigmh.Apo ekeinh th mera mono ekeinos uparxei sto mualo mou,glukainontas thn pikrh geush ths prohgoumenhs mou sxeshs,kanontas me na niw8w oti mporei na mou dwsei auta ta ais8hmata pou 8elw.Ki oso paei o kairos suneidhtopoiw oti denomai mazi tou olo kai perissotero,merikes fores prospa8w na mhn to deiksw kai na krathsw kapoio freno apo fovo na mhn ton tromaksw kai apomakrun8ei,gnwrizontas to poso exei upoferei.
An kai eimaste mono 2 mhnes peripou (apo thn Prwtaprilia kai ka8e allo para farsa einai!!),einai h pio gemath sxesh pou eixa pote mou.AN mporei opiadhpote prohgoumenh mou sxesh na 8ewrh8ei sxesh,giati T W R A ma8ainw ti shmainei alh8inh kai ousiastikh sxesh!
Giati kaneis de mou exei fer8ei ksana opws ekeinos,anoigontas mou ton kosmo tou,thn ka8hmerinothta tou kai afhnontas me na eisel8w se auton.To mono pou eixa ma8ei na akouw htan oti :Shmera eimai egw,aurio kapoios allos.Enw ekeinos de stamataei na mou leei oti hr8e gia na meinei!!
Einai o antras pou panta epsaxna!!
Enas gnhsios antras me pragmatika arxidia,pou 8elei na parei ta panta kai na dwsei ta panta kai mou to deixnei sxedon ka8e mera pou vlepomaste! (kai to sxedon to anefera monaxa gia 1-2 meres th vdomada pou ka8omai spiti na kanw kammia douleia)
Kai sxedon den to pisteuw oti einai dikos mou!!De mou 8umizei kanenan prohgoumeno se TIPOTA,einai pera gia pera au8entikos!!
Mazi tou mporw na niw8w o eautos mou,me thn afhrhmada mou,thn adeksiothta mou,th fusikothta mou!!Kai me putzama na me dei (o logos to leei) kserw oti de 8a ton xalasei!!Kai auto me euxaristei apisteuta,giati shmainei oti h sxesh mas exei va8os!Apla ka8hmerina pragmatakia pou den exw moirastei pote me kanenan ta moirazomai mazi tou kai me gemizoun xara!Ma einai toso tuflos o kosmos pou pisteuei oti h ka8hmerinothta einai plhktikh!!
H zwh einai omorfh gia na th moirazomaste,akoma kai otan variomaste mporoume na to kanoume toso epoikodomhtika pou na apodidei kai auto akoma!!!!!!!
To posa omorfa pragmata exw dei autous tous sxedon duo mhnes de legontai oute mporoun na perigrafoun mesa se mia aplh anarthsh!Alla kai posa apisteuta,allote ki asteia pragmata mporoun na sumvoun akoma!!Kapoia stigmh isws anaferw merika asteia peristatika,pou den einai kai liga!
Auto pou kserw me olh mou thn kardia einai oti twra zw pragmatika,giati h agaph mou me ksupnhse apo ton poluxrono lh8argo mou!Twra kserw oti ta oneira mou den htan ximaires,alla pera gia pera alh8ina kai an8rwpina.Eimai upertuxerh pou vrhka ton an8rwpo me ton opoio 8elw na moirastw th zwh mou kai na kanoume polla pragmata mazi.
Ki akoma einai mono h arxh...
Ta kalutera ERXONTAIAIAIAI !!!! :)
An mou to 'lege kaneis prin ligo kairo,tote polu duskola 8a to pisteua.Toulaxiston de 8a pernouse h idea apo to kefali mou sta sovara.An kai fainetai oti telika kapoies plakes kai kapoia asteia pragmata apodeinuetai oti den einai toso asteia...
Otan enas filos ginetai kati polu perissotero...Otan enas an8rwpos pou 8ewreis polu diaforetiko anakalupteis oti telika den einai toso...
Tote ola anatrepontai kai suxna exoun aprosdokhta kai euxarista apotelesmata...!!
Kammia fora otan koitw ligo pisw mou fainetai kai asteio kai periergo.Polu Funny leme,xixixi!!
Ton gnwrisa peripou prin ena xrono.Htan gnwstos gia to xioumor tou,alla kai genikotera enas arketa aisiodoksos an8rwpos.Egw anti8etws hmoun h proswpopoihsh ths maurilas (A mpa!!Twra to katalavame auto!!).Suxna anarwtiomoun kata poso mporousame na kanoume parea ka8ws eixame toso diaforetikh stash zwhs.Epishs uphrxan fores pou apla den ton katalavaina.Peiragmata filika,asteia,arketes stigmes pou pernousame kala.Toulaxiston ksexnousa estw gia ligo.Auth h sxesh omws diakophke gia kapoio diasthma,ki auto giati pistepsa kapoia stigmh oti to atomo auto den htan toso aksio empistosunhs.O kairos apedeikse oti ekana la8os telika.
Giati auto to atomo oxi mono de mou edwse mia 2h eukairia sthn epikoinwnia mas (oxi men oti to 8ewrhse etsi,egw to 8ewrw) alla egine kai o apo mhxanhs 8eos mou...!!
H prwth mas sunanthsh meta apo polu kairo sth gnwsth kafeteria opou ekeinos me eixe prwtopaei...
Hmoun kommatia meta to xwrismo mou.Den eixa oreksh gia polla asteia...H8ela mia kouventa sovarh,pera apo to xaritwmeno profil pou exw sunh8ws otan eimai eksw...
-8elw na dwsw ta panta kai na parw ta panta!Ma toso duskolo einai pia? tou eipa ka8ws tou elega ton pono mou...
Ekei vre8hke to 1o koino mas shmeio...!Kai h atmosfaira metaksu mas arxise na ginetai ligo pio...periergh!Arxisa na ton niw8w pio konta mou apo ton prohgoumeno kairo kai mia skepsh pernouse apo to mualo mou...eidika otan ekleisan ta fwta apo th diakoph reumatos,alla den thn ekana praksh giati den hksera antidrash.Eksallou,hmoun hdh polu mperdemenh ekeines tis meres...Mou perase,alla eksefrasa allh skepsh,se mia stigmh apoluths sugxushs.Akolou8hse ena petaxto fili gia to opoio eniwsa upervolika amhxana,den hksera an metaniwsa,an h8ela kai an htan swsto auto pou ekana...
Kati mesa mou omws me evaze se skepseis...Anameiktes,mperdemenes...
Apo th mia meria,eixa anagkh na niwsw epi8umhth kai hksera oti mporousa na to kanw.H8ela ligo paixnidi ka8ws evlepa nees eukairies na anoigontai mprosta mou,kai safws kaluteres.Eixa ena proais8hma,kati,alla o xronos me mperdeue...!Omws,htan swsto??
Mesa se treis-tesseris meres duo diaforetikoi antres me eixan filhsei kai me diekdikousan,ki ola auta mia-duo vdomades meta to xwrismo mou.Htan apo tis prwtes mou skepseis otan perimena to treno gia to gurismo,san me filhse o 2os,tragoudwntas to Feint twn Epica.Den htan swsto gia kanenan ap'tous duo.Giati de mporousa na dwsw se kanenan tipota,den antexa toso varos!!Epipleon,an kai eniw8a kolakeumenh apo th skepsh oti akoma aresw,eniw8a piesh skeftomenh oti den h8ela na kanw tous allous na niwsoun asxhma.O 1os aporrif8hke telika,kai oxi giati hr8e o 2os (dhladh o filos pou sunanthsa meta apo kairo),alla giati edeikse tetoia kthtikothta pou me apw8hse.Les kai eixame sxesh,pragma aparadekto.Epipleon,eimai uper tou fair play.Kai o 1os den thrhse swsta to vasiko kanona : oti pote den kerdizoume kapoia kathgorwntas se auth ton allo ''upopshfio''.O 1os auto ekane,se sundiasmo me kapoia alla pragmatakia vghke ektos.An kai sthn pragmatikothta pisteua oti autos pou 8a me kerdize de 8a htan kanenas tous ki auto giati h8ela na kleisw thn porta,na diaolosteilw to antriko fulo kai na pernw kai monh mou kala.
Ton eniw8a pio konta sa filo apo pote,arxisame na milame perissotero,na mou vgazei empistosunh,Opws ekane ki ekeinos.Kai htan ekplhksh gia mena to oti edeixne katannohsh se kapoia pragmata.Alla h8ela na meinei filos,mono auto kai auto h8ela na tou pw oso pio diakritika ginotan.De mporousa na dwsw,parolo pou estw uposuneidhta de mou htan adiaforos.
Vasika pote de mou htan pragmatika adiaforos,giati panta mou arese san antras,kai otan hmastan oi duo mas olo kai kapoio peiragmataki/flertaki uphrxe akoma kai otan hmastan mono filoi.( Kai den einai mono auto to asteio ths upo8eshs...!! )
Alla den h8ela me tipota na ton plhgwsw,eidika ekeinon.''Se euxaristw pou mou 8umhses ksana kati omorfo'',mou eixe pei.To teleutaio pragma loipon pou h8ela gia ekeinon htan na ksana8umotan pws auto to omorfo sunais8hma mporei na einai kai eksairetika epwduno.
Kati mesa tou eixe arxisei na dhmiourgeitai...Egw omws eniw8a oti katastrefomoun mera me th mera...Den h8ela me tipota na ton parasurw mazi mou...
Kratousa apostaseis asfaleias,etsi to evlepa.Arage...apo ekeinon h apo mena??Kalh erwthsh,8a afhsw ligo xrono kai isws vrw mia apanthsh.
Perase enas mhnas eksantlhtikos gia mena oson afora thn psuxologia mou.Sa na mhn h8ele na fugei o Martios...
Den uphrxe vradu xwris klama,xwris poto.Ki omws den uphrxe vradu xwris na mou steilei mia kalhnuxta...Ki auto me ponouse perissotero...Evlepa oti h8ele st'alh8eia na me diekdikhsei,na me voh8hsei,na me anevasei me kapoio tropo...Evlepa mikres spi8itses erwta...Kai me parakseneue to oti enw evlepe oti apomakrunomoun den to evaze katw.Den aksiza thn upomonh tou...etsi eniw8a.Ki auto giati pisteua oti 8a mou epairne polu kairo mexri na sunel8w...
Thn teleutaia mera tou Marth sunanth8hkame,htan mia kalh aformh ka8ws sunanth8hkame sto spiti enos filikou mas zeugariou.Eniwsa perierga otan ton eida,den kserw plhrws to giati.Edw epanerxetai h aporia mou pio panw.Apostaseis epo ekeinon h apo mena??Sthn prokeimenh periptwsh,htan apo mena.Mou evgale pragmata,th dia8esh na ton flertarw alla oxi gia thn ikanopoihsh tou egwismou mou!Eixa piei men,alla h dia8esh na ton flertarw egine entonoterh,an kai den hmoun sigourh gia to an 8a metaniwna meta apo ligh wra.Polla mperdemena ais8hmata,alla ena hksera sigoura,oti eniw8a elksh gia ekeinon ki oti ton h8ela.Etsi hr8e to prwto mas fili,ta prwta xadia...Wspou kati mesa mou me frenare,isws h skepsh ths pi8anhs ekmetalleushs.Alla den htan mono auto.
''Akoma agapw to Dhmhtrh''tou eipa kai ksespasa se klamata.De me enoiaze an ton stenoxwrousa,an ton plhgwna,otidhpote!Den evriska dieksodo pou8ena,sxedon den eixa suneidhtopoihsei oti ena mhna sunevaine auto to pragma,oti eixa xwrisei,oti ksana exana enan an8rwpo pou oti ki an apodeixthke oti htan eixa ais8hmata opws kai na xe!
Ekeinos anoikse mia megalh agkalia kai eklapsa se auth.Me hremhse,parolo pou de mporousa na stamathsw eukola to klama.Ta thlefwna ths mhteras mou de me afhnan se hsuxia,konteue 2 h wra,alla den h8ela na paw akoma spiti.H8ela na meinw mazi tou,me hremouse,ton xreiazomoun.Autes oi stigmes emoiazan toso kinhmatografikes,sa na mhn hmoun egw ekeinh th stigmh ki as htan dikos mou o ponos.Evlepa ton apo mhxanhs 8eo na swzei th Ntina apo thn katarreush...''An ekana th zwh mou tainia,tote sigoura auth h skhnh pou zw de 8a mporesei me tipota na apodw8ei toso kala oso th zw twra''skefthka apo mesa mou kapoia stigmh.
Eniw8a eugnwmosunh kai terastio pono tautoxrona.Akoma kai otan gurisa spiti kai milhsame sto thlefwno de mporousa na krathsw ta dakrua mou...
Mia skepsh omws arxise na plummhrizei to mualo mou a8oruva...H skepsh tou!!Oi mikres erwtikes stigmes pou zhsame ligo prin ekeino mou to ksespasma.To 2o arxise polu grhgora na ksexnietai!Ta filia mas,ta xadia mas,to poso eniwsa oti ton h8ela ekeinh th stigmh...Kai telika den htan mono gia ekeinh th stigmh.Apo ekeinh th mera mono ekeinos uparxei sto mualo mou,glukainontas thn pikrh geush ths prohgoumenhs mou sxeshs,kanontas me na niw8w oti mporei na mou dwsei auta ta ais8hmata pou 8elw.Ki oso paei o kairos suneidhtopoiw oti denomai mazi tou olo kai perissotero,merikes fores prospa8w na mhn to deiksw kai na krathsw kapoio freno apo fovo na mhn ton tromaksw kai apomakrun8ei,gnwrizontas to poso exei upoferei.
An kai eimaste mono 2 mhnes peripou (apo thn Prwtaprilia kai ka8e allo para farsa einai!!),einai h pio gemath sxesh pou eixa pote mou.AN mporei opiadhpote prohgoumenh mou sxesh na 8ewrh8ei sxesh,giati T W R A ma8ainw ti shmainei alh8inh kai ousiastikh sxesh!
Giati kaneis de mou exei fer8ei ksana opws ekeinos,anoigontas mou ton kosmo tou,thn ka8hmerinothta tou kai afhnontas me na eisel8w se auton.To mono pou eixa ma8ei na akouw htan oti :Shmera eimai egw,aurio kapoios allos.Enw ekeinos de stamataei na mou leei oti hr8e gia na meinei!!
Einai o antras pou panta epsaxna!!
Enas gnhsios antras me pragmatika arxidia,pou 8elei na parei ta panta kai na dwsei ta panta kai mou to deixnei sxedon ka8e mera pou vlepomaste! (kai to sxedon to anefera monaxa gia 1-2 meres th vdomada pou ka8omai spiti na kanw kammia douleia)
Kai sxedon den to pisteuw oti einai dikos mou!!De mou 8umizei kanenan prohgoumeno se TIPOTA,einai pera gia pera au8entikos!!
Mazi tou mporw na niw8w o eautos mou,me thn afhrhmada mou,thn adeksiothta mou,th fusikothta mou!!Kai me putzama na me dei (o logos to leei) kserw oti de 8a ton xalasei!!Kai auto me euxaristei apisteuta,giati shmainei oti h sxesh mas exei va8os!Apla ka8hmerina pragmatakia pou den exw moirastei pote me kanenan ta moirazomai mazi tou kai me gemizoun xara!Ma einai toso tuflos o kosmos pou pisteuei oti h ka8hmerinothta einai plhktikh!!
H zwh einai omorfh gia na th moirazomaste,akoma kai otan variomaste mporoume na to kanoume toso epoikodomhtika pou na apodidei kai auto akoma!!!!!!!
To posa omorfa pragmata exw dei autous tous sxedon duo mhnes de legontai oute mporoun na perigrafoun mesa se mia aplh anarthsh!Alla kai posa apisteuta,allote ki asteia pragmata mporoun na sumvoun akoma!!Kapoia stigmh isws anaferw merika asteia peristatika,pou den einai kai liga!
Auto pou kserw me olh mou thn kardia einai oti twra zw pragmatika,giati h agaph mou me ksupnhse apo ton poluxrono lh8argo mou!Twra kserw oti ta oneira mou den htan ximaires,alla pera gia pera alh8ina kai an8rwpina.Eimai upertuxerh pou vrhka ton an8rwpo me ton opoio 8elw na moirastw th zwh mou kai na kanoume polla pragmata mazi.
Ki akoma einai mono h arxh...
Ta kalutera ERXONTAIAIAIAI !!!! :)
Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008
"Για τον αδερφό μου..."
Όπως έγραψα πιο κάτω,έρχονται δύσκολες μέρες...Σε λίγες ώρες για την ακρίβεια και πολύ πιθανόν αφού δημοσιεύσω την ανάρτηση θά'χουν ήδη έρθει.
Μια απ'τις πιο τραυματικές εμπειρίες της ζωής μου,η οποία πιστεύω θα με ακολουθεί για πάντα.Δεν υπάρχει παρηγοριά,υπάρχει μόνο συμβιβασμός,υπάρχει συνήθεια,και πολλές τύψεις...
Πριν 3 χρόνια ακριβώς έχασα τον αδερφό μου...5 μέρες προτού κλείσω τα 18 μου.Η ενηλικίωση μου σφραγίστηκε με ένα θάνατο...Με μαύρα ρούχα...Με μια υπόσχεση...Και ένα αγκάθι να με βασανίζει για πάντα...
Θέλω να πάρω την ιστορία από την αρχή...όσον αφορά τον αδερφό μου κι εμένα,τη σχέση που'χαμε όλα αυτα τα χρόνια,όλο το μίσος που ένιωθα για εκείνον...ένα μίσος για το οποίο ξέρω ότι μια ολόκληρη ζωή δεν είναι αρκετή να μετανιώνω...
Οι παππούδες μου παντρέψαν τη μητέρα μου σε ηλικία 16 ετών,όπως συνηθιζόταν συχνά εκείνη την εποχή.Πήρε έναν άντρα ευκαταστατο,αλλά βίαιο και τζογαδόρο.Την χτυπούσε,μάλιστα υπήρχαν φορές που η ίδια μου η γιαγιά αντί να προσπαθήσει να επέμβει καθόταν και γελούσε με τα μαρτυρία της μητέρας μου.Μέσα σ'ένα τέτοιο κλίμα,ήρθε ο Λεωνίδας,του οποίου την ύπαρξη δεν επιθυμούσε καν η γιαγιά του,από τη μεριά του πατέρα του.Κι αυτό γιατί η δική της κόρη δε μπορούσε να κάνει παιδιά.Ο ερχομός του Λεωνίδα στη ζωή δε βελτίωσε τη σχέση μεταξύ των γονιών του...Μάλιστα,λίγο καιρό μετά τη γέννηση του,η μητέρα μου έμεινε ξανά έγκυος αλλά απέβαλε από το ξύλο...
Όταν έγινε 3 ετών ο Λεωνίδας,είδε τον πατέρα του να φεύγει από το σπίτι,κι αυτή η εικόνα τον στιγματίσε...Στο μεγαλύτερο βαθμό τον μεγάλωσε η γιαγιά μου και η μητέρα μου δούλευε για να τον ζήσει.Στην πραγματικότητα,δεν του έλειψε τίποτα σε θέμα υλικών αγαθών...Ήταν ένα πανέξυπνο αγόρι,μια μαθηματική ιδιοφυία,(Ποτέ δεν έκατσε να διαβάσει σοβαρά κι έβγαλε το γυμνάσιο με 19,3!)
Η μητέρα μου ήταν τυχερή μέσα στην ατυχία της.Της γνώρισαν τον πατέρα μου,ο οποίος ήταν χωρισμενοσ με 2 κόρες κοντά στην ηλικία του Λεωνίδα.
Ο Λεωνίδας αντιδρούσε στην αρχή κι ήταν λογικό,γιατί φοβόταν μήπως βίωνε την εγκατάλειψη και από τη μητέρα μου.Αλλά δεν ήταν έτσι.Ο πατέρας μου ποτέ δεν είχε πρόβλημα μαζί του.Από το γάμο των γονιών μου γεννήθηκα εγώ,όταν ο Λεωνίδας ήταν 9 χρόνων.Ήταν πολύ χαρούμενος που απέκτησε μια αδερφή,η οποία αργότερα του το ανταπέδωσε μονάχα με αχαριστία και μίσος...!Δε θέλω να με δικαιολογήσω απόλυτα,αλλά είχα κι εγώ κάποιους λόγους,μόνο που δεν ξέρω και δε θα μάθω ποτέ αν ήταν τόσο δυνατοί για να φερθώ όπως φέρθηκα...
Από'δω αρχίζει η δική μου οπτική γωνία,όπως έζησα εγώ τον Λεωνίδα...
Αρχικά πέρασαν χρόνια μέχρι να καταλάβω ότι δεν είχαμε τον ίδιο πατέρα,κι αυτό γιατί πάντα αποκαλούσε "μπαμπά" το δικό μου.Όπως και να'χει,όταν το κατάλαβα δε με πείραξε τόσο πολύ...Μετά από χρόνια όμως θα το χτυπούσα άσχημα...
Στις αρχές ήμασταν πολύ καλά με το Λεωνίδα,με έπαιρνε στις βόλτες του,παίζαμε βίντεοπαιχνίδια,γενικά ήταν όλα υπέροχα.Χαιρόμουν που'χα ένα μεγάλο δυνατό αδερφό,τον θαύμαζα πολύ.Όταν έγινε 16 όμως άρχισε σιγά σιγά να απομακρύνεται από μένα,αν και ήταν λογικό ότι πλέον έμπαινε σε άλλη φάση...Καθόμουν στο μπαλκόνι,τον έβλεπα να φεύγει και καμμία φορά έκλαιγα...γιατί ένιωθα μόνη.Ο Λεωνίδας ήταν περισσότερο κοντά μου απ'όσο ήταν η μητέρα μου μαζί μου...Τουλάχιστον υπήρχαν βραδιά που ξενυχτούσαμε και παίζαμε διπλα παιχνίδια...Ήταν ευτυχισμένα χρόνια...!Το κομπιούτερ μάλιστα εκείνο τό'χαμε ακόμα και πριν 4 χρόνια,κι όταν πετάχτηκε ένιωσα ότι πετάχτηκαν μαζί μ'αυτό και πολλές παιδικές μου εικόνες-τώρα τα ψάχνω μέσα στο ίντερνετ αυτα τα παιχνίδια.
Όταν ο Λεωνίδας έγινε 17 έφυγε για τη Ρόδο,γιατί εκεί ήταν ο πατέρας του.Περίμενα τη μέρα που θα γυρνούσε...Μερικές φορές άφηνα δίπλα μου το ένα μαξιλάρι,γιατί για πολλά χρόνια κοιμόμασταν παρέα.Φοβόμουν το σκοτάδι μόνη...καμμία φορά ακόμα το φοβάμαι...
Μια απρόσμενη μέρα...Ο Λεωνίδας γύρισε ένα πρωί.Ήταν αγνώριστος και πανέμορφος.Είχε αδυνατίσει πολύ,είχε ψηλώσει και γενικά είχε γίνει πανέμορφος.Ξανθός,με ανοιχτα πράσινα μάτια,1.82 και πλέον αδύνατος,ήταν ένας νέος Λεωνίδας από αυτόν που ήξερα...
Όμως δεν είχε αλλάξει μόνο εξωτερικα...Ήταν σα να μην υπήρχα πια γι αυτόν,κι όταν μου έδινε σημασία δεν ήταν για καλό.Η ελάχιστη προσοχή που'χα κερδίσει από τη μητέρα μου σχεδόν εξαφανίστηκε.Τα πάντα για εκείνη ήταν ο Λεωνίδας...
Δούλευε στο μαγαζί που'χε η γιαγιά μου,εγώ απ'την άλλη άρχισα να συνηθίζω το ότι δεν υπήρχε πια σημασία...Ταυτόχρονα είχε αρχίσει να κατηγορεί τη μητέρα μου...
Τον αντιπαθούσα που μιλούσε έτσι για εκείνη και τη σύγκρινε,ενώ εκείνη τον αγαπούσε τόσο πολύ.
Πήγε και στο στρατό...έτσι όπως έπρεπε.Από'κεί άρχισαν τα πραγματικά δύσκολα...Έγινε οξύθυμος,επιθετικός,κι άλλοτε πήγαινε να μου το παίξει πατέρας.Μια καθαρά δευτέρα που άργησα από μια βόλτα μου τράβηξε τα μαλλιά,ακολούθησαν κι άλλες φορές που με χτυπούσε και κανείς από τους γονείς μου δεν προσπαθούσε να κάνει κάτι.Ήθελα να τον σκότωνα,αν μπορούσα θα τό'χα κάνει.Έτσι ένιωθα.Θυμάμαι μάλιστα ότι και η μαμά είχε αρχίσει να δυσαρεστείται...Την έπαιρνα τότε και πηγαίναμε βόλτες.Σε μια απ'αυτές στον Πειραιά πηγα στην Αγία Τριάδα να προσευχηθώ...Ευχήθηκα να γινόταν κάτι που να τον έκανε να άλλαζε συμπεριφορά...είχε αρχίσει να γίνεται ανυπόφορος...
Μετά από 9 μήνες...λίγο πριν τα 13 μου,στις 23 Δεκεμβρίου 1999,ομολόγησε στη γιαγιά μου ότι είχε μπλέξει...Εκείνες τις μέρες δεν έμεινα σπίτι,πηγα πάνω στα ξαδέρφια μου,μπορούσα να βγω μόνο μισή ώρα και δεν έπαιρνα πάνω από ένα χιλιάρικο...
"Αφού έμπλεξε αυτός που'ναι έξυπνος,η μικρή θά'χει μπλέξει σίγουρα"σκέφτηκε η πανέξυπνη γιαγιά μου!
Η φυσιολογική μου ζωή ξαφνικά διακόπηκε.Με απομόνωσαν από τις φιλίες μου,έλεγχαν συνέχεια τα πράγματα μου,με πήγαιναν για εξετάσεις αίματος κι όλα αυτα γιατί ήθελαν να μου προσαψουν κάτι που ποτέ δε θά'κανα!Και το τσιγάρο όταν άρχισα ΠΌΤΕ δεν πήρα ξένο,αγόραζα και κάπνιζα πάντα και μονάχα τα δικα μου!Συχνά δε με άφηναν σε ησυχία...ούτε στο δωμάτιο μου,που ως έφηβη ήθελα πάρα πολύ την μοναξιά μου.Εβαφα τα νύχια μου;Εχω μπλέξει!Κοιμόμουν λίγη ώρα παραπάνω;Εχω μπλέξει!Αντιμίλουσα επειδή δεν άντεχα;Εχω μπλέξει!Παντού απειλές για τη ζωή μου...απειλές για ξύλο...πέταγμα έξω από το σπίτι και βρισιές.Κι όλα αυτα εξαιτίας του,πληρώνα τα δικα του.Και που άλλαξε η συμπεριφορά του απέναντι μου τι να το έκανα,όταν πλήρωσα γι αυτα που έκανε;;Τον μισούσα και ώρες ώρες ακόμα τον μισώ όσο θυμάμαι αυτα που πέρασα από την ίδια μου την οικογένεια!!Δύο ανταύγειες ήθελα να κάνω στην κομμώτρια και φόρεσα ωτοασπίδες γιατί θα περνούσα από το ανακριτικό!Που αυτές τις 2 ανταύγειες δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα να τις κάνει μια ξαδέρφη μου όταν έφτασε την ηλικία που ήμουν εγώ τότε!Μόνο εγώ ήμουν το πρόβλημα επειδή έτυχε να'χω αυτόν για αδερφό!Που στο κάτω κάτω δεν ήταν αδερφός μου!Γιος της μάνας μου ήταν!
Έτσι ακριβώς σκεφτόμουν και νομίζω ότι έδωσα παραστατικά την εικόνα...Δεν ήθελα ούτε να τον ξέρω,η παρουσία του στο σπίτι κάθε άλλο παρά επιθυμητή ήταν για μένα.Έχοντας αποτοξινωθεί μόνος του,γύρω στα 14 μια φιλη μου λειτούργησε σα γέφυρα μεταξύ μας καθώς ενδιαφερόταν για εκείνον...Γιατί όσες προσπάθειες κι αν έκανε εκείνος να με πλησιάσει,για μένα είχε τελειώσει.Του μιλούσα δεν του μιλούσα το ίδιο πράγμα ήταν για μένα.Πάντα εκείνος με πλησίαζε...μόνο μια δύο φορές θυμάμαι να τον εχω προσεγγίσει εγω...
Η Αγγελική βοήθησε τις σχέσεις μας να ξεπαγώσουν λίγο...
Τά'χε καταφέρει μια χαρά μόνος του κι αυτό ήταν αξιοθαύμαστο...αλλά αυτές οι ιστορίες δεν τελειώνουν τόσο εύκολα...Μου έκλεψε κάποια πράγματα που'ταν πολύ σημαντικα για μένα...Όσες φορές κι αν ζήτησε συγνώμη για μένα ήταν ασυγχώρητος.Και ήξερα ότι θα τό'κανε πάλι.Ήμασταν στο Αγκίστρι διακοπές το καλοκαίρι και έλεγα στη μητέρα μου ότι δε θά'θελα να το ξανανιωσω αυτό...Και την επόμενη μέρα ειδοποίησε η θεία μου και μας είπε.Τό'χε σκηνοθετήσει μάλιστα να μοιάζει με ληστεία,αλλά εμένα δε μου έβγαζε κανείς από το μυαλό ότι ήταν εκείνος.
Του το χτύπησα πολλές φορές κι ας με απειλούσε να με χτυπήσει.Πολύ περισσότερο...που μπαίνοντας στο δωμάτιο μου ήταν ένα χάος...
Ένιωσα σα να'χε βιαστεί ο ψυχικός μου κόσμος...γιατί το δωμάτιο μου είναι ο πιο σημαντικός μου χώρος...ο κόσμος μου...
Δεν υπήρχε πια περίπτωση να του ξανάμιλήσω ούτε να τον συγχωρήσω γι αυτό.Αυτός ο άνθρωπος μόνο κατέστρεφε...Τά'θελε όλα δικα του χωρίς να δίνει τίποτα...Τα δικα του δικα του και τα δικα μου δικα του.Αυτό ήταν πολύ.
Δεν κατάφερα να βρω το δίκιο μου...απλά αντικατέστησα ότι μπορούσα ν'αντικαταστήσω...
Το ψυχικό κόστος ήταν αδύνατον πια να το ξεπληρώσει.
Άρχισε πάλι να γίνεται επιθετικός...μέχρι που ο οργανισμός του άρχισε να εξαντλείται από την δεύτερη αποτοξίνωση μόνος του...
Έφτασα στα 17...τά'χε καταφέρει κι είχε ηρεμήσει...Υπήρξαν φορές που βγήκαμε και για καφέ,και για σινεμά...ο χρονος είχε αρχίσει να μειώνει την πίκρα μέσα μου...Μάλιστα θέλαμε να βγούμε και μια φορά με το Δημήτρη,το παιδί που τά'χα τότε.Κι ο ίδιος τό'θελε αυτό.Αν και δεν έγινε...αρρωστήσαμε κι οι δύο και αναβλήθηκε επ'αόριστον...Ήμουν περήφανη που μας έβλεπαν...Ήμασταν στα κύριλλε μας,χι χι χι!Αλλά τα ωραία δεν κρατάνε πολύ...
Στα 17μισό μου άρχισαν τα δύσκολα...κυρίως για εκείνον...Όπως ανέφερα,στη 2η αποτοξίνωση μετά από λίγο καιρό άρχισε να εξαντλείται...Δεν κοιμόταν καλά...κι έπρεπε να παίρνει ψυχοφάρμακα...Η υγεία της μητέρας μου επίσης δεν ήταν καλά...
Γυρνούσα από το σχολείο κι έβλεπα δύο ανθρώπους νεκρούς-ζωντανούς...Σαν αποκορύφωμα,χώρισα και με το Δημήτρη,που'ταν η διέξοδος μου για λίγη χαρά...Δε μπορούσα να κάνω τίποτα...Επίσης έγιναν κάποιες λάθος αγορές...Που οδήγησαν τον πατέρα μου στο να εξαγριωθεί...Ήθελε να φύγει την άνοιξη και να με έπαιρνε μαζί του,κάτι που κι εγώ ήθελα γιατί δε μπορούσα να αναπνεύσω...!Κι όλα αυτα την κρίσιμη εποχή της γ λυκείου...
Η ψυχολογία μου ήταν χειρότερη από ποτέ...δεν έβλεπα πουθενά διέξοδο...
Σιγά σιγά κάτι άρχισε να φτιάχνει μέσα μου...Καθώς η άνοιξη έφτιαχνε αρκετά την ψυχολογία μου (μακάρι να μπορούσα να το πω και τώρα αυτό)...
Είχαν αρχίσει και οι σχέσεις μεταξύ του αδερφού μου και μένα να βελτιώνονται.Άρχιζε ν'ακούει και απ'τα κομμάτια που άκουγα εγώ,και πολλά πρωίνα του Σαββάτου τα περνούσαμε παρέα,όπως επίσης και όταν σχολαγα...Δύο βδομάδες πριν τις 28 Μαρτίου...
Στις 24 πηγα κι έκατσα λίγες μέρες στης καλύτερης μου φίλης τότε.Γύρισα στις 26 κι ήρθε αμέσως και κατσαμε στο φορητό υπολογιστή,τον οποίο άφηνε συχνά στο γραφείο μου καθώς έβλεπε ότι ασχολούμαι με αυτόν.
Την Κυριακή στις 27 Μαρτίου καθόμουν στης μητέρας μου το δωμάτιο...Ο Λεωνίδας ήταν στο φορητό υπολογιστή στο δωμάτιο μου...Έπαιζε ένα παιχνίδι από αυτα που'χα βάλει...Με φώναξε να παίξουμε μαζί...αλλά αρνήθηκα.Του'πά άλλη φορά...Αλλά δεν ήξερα ότι δε θα υπήρξε άλλη φορά...Κι αυτό το περιστατικό δεν τό'χα αναφέρει πουθενά,παρά μόνο τον περασμένο αύγουστο,όταν κάποια στιγμή ήθελα να παίξω κι έπεσα σ'αυτό το παιχνίδι...
Στις 28 είχα σχολείο...δεν είχα κοιμηθεί καλά,αλλά ούτε κι εκείνος καθώς είχε κρυώσει...
Προσφέρθηκε να μου φτιάξει καφέ...
"Δεν κοιμήθηκα καλά..."του είπα.
"Ούτε εγώ μπόρεσα."
Τότε...είπα κάτι που θα με κυνηγάει για πολύ καιρό...
"Μην ανησυχείς...Θά'χεις μέρες να κοιμηθείς."του είπα καθώς εγώ είχα σχολείο...αλλά εκείνος δεν είχε.Θα γινόταν καλά από το κρύωμα και θα χορταίνε ύπνο τις επόμενες μέρες...
Η άνοιξη είχε μπει για τα καλά...Ήταν υπέροχος καιρός...
Όταν γύρισα από το σχολείο ο Λεωνίδας δεν ήταν σπίτι...Η μαμα τον έπαιρνε τηλέφωνο αλλά ήταν κλειστό...Δεν ανησυχούσα...Θα γυρνούσε.Πηγα και στο βίντεοκλαμπ με τη φιλη μου και χαιρόμουν τον ήλιο...τον καιρό που ζεσταίνε...τη μέρα που μεγάλωνε...Ήταν μια υπεροχή μέρα...
Όταν γύρισα πηγα στους παππούδες μου...
"Τηλεφώνησε το τμήμα της ομόνοιας"μου'πε ο παππούς.Ζητούσαν τη μαμά αλλά δεν της έλεγαν για ποιο πράγμα...
Ο παππούς που'χε κόψει το τσιγάρο εδώ και 2 χρόνια μου ζήτησε..."Κάτι δεν πάει καλά..."είπα μέσα μου...
"Είδα άσχημο όνειρο."είπε η γιαγιά.
Εγώ αντιθέτως...δεν αισθανόμουν τίποτα αρνητικό...πίστευα ότι δεν ήταν κάτι τόσο ανησυχητικό...
Έφυγαν ο παππούς και η μαμά κι εγώ πηγα πάνω στο δωμάτιο μου...άνοιξα την πόρτα,άκουγα μουσική κι έγραφα σι ντι...
Ήρθε κι ο πατέρας μου και άνοιξε τηλεόραση,άρχιζε το καφέ της χαράς.
Ήρθε η μαμά...αλλά μόνη...Άρχιζα να ανησυχώ...Μήπως ήταν σε κάποιο νοσοκομείο;
"Που'ναι ο Λεωνίδας;"
Ήταν χαμένη...σα να μην είχε συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί...
"Ο Λεωνίδας πέθανε."είπε τόσο ψύχραιμα...
Έχασα τη γη κάτω απ'τα πόδια μου!
"Δε μπορεί!"είπα σοκαρίσμενη.
Δεν ήταν αλήθεια αυτό που συνέβαινε...Δεν ήταν δυνατόν!
Ήταν ο αδερφός μου!Ήταν αίμα μου!Είχαμε πολλά να πούμε,να ακούσουμε,να παίξουμε!Ήταν μόνο 27 ετών,πώς πεθαίνει τόσο εύκολα ένας άνθρωπος,μια ζωή,μια ψυχή;
Δεν έκλαψα ακόμα...Έσκυψα το κεφάλι,πηγα στη ντουλάπα και άρχισα να ντύνομαι στα μαύρα...Ήρθε η Νίνα...η άλλη μου ξαδέρφη και έκλαιγε...Δεν ήθελα να το δείξω,αλλά ήταν αναπόφευκτο...
Τη μεθεπόμενη μέρα,στις 30 θά'ταν η κηδεία...
Η 29 μέρα του Μάρτη δεν περνούσε...Το μυαλό μου ήταν άδειο...Στις 30 έπρεπε να φανώ δυνατή.Δεν είχε μείνει και κάτι μέσα μου...Λίγα λεπτά μονάχα παρασύρθηκα...Αλλά για όλο το υπόλοιπο κρατήθηκα...
Και στο σχολείο όταν γύρισα φαινομουν αρκετά ψύχραιμη...
Όχι πως δεν ξέσπασα κάποια στιγμή (όχι σε κλάματα)...Αλλά κανείς δε με κατηγόρησε γι αυτό.Ομολογώ ότι μου στάθηκαν πολύ τα παιδιά και οι καθηγητές...Δεν το περίμενα...
Μια ουλη όμως παραμένει πάντα ουλη...Ο χρονος δε γιατρεύει τις πληγές...Κι ακόμα κι αν η πληγή κλείσει το σημάδι πάντα θα μείνει...Ο χρονος είναι μόνο μια υπενθύμιση...Θα μου θυμίζει το πόσο μόνη εχω μείνει,χωρίς αδέρφια...Γιατί εγώ μόνο το Λεωνίδα έζησα.Αυτός ήταν αδερφός μου...Θα μου θυμίζει πόσο σκληρή υπήρξα...
Θα μου θυμίζει πόσες εκκρεμότητες αφήσαμε...
Όπως επίσης και μια υπόσχεση που του έδωσα...
"Θα προσπαθήσω να εκπληρώσω εγώ τα όνειρα σου..."
......................................................
Μια απ'τις πιο τραυματικές εμπειρίες της ζωής μου,η οποία πιστεύω θα με ακολουθεί για πάντα.Δεν υπάρχει παρηγοριά,υπάρχει μόνο συμβιβασμός,υπάρχει συνήθεια,και πολλές τύψεις...
Πριν 3 χρόνια ακριβώς έχασα τον αδερφό μου...5 μέρες προτού κλείσω τα 18 μου.Η ενηλικίωση μου σφραγίστηκε με ένα θάνατο...Με μαύρα ρούχα...Με μια υπόσχεση...Και ένα αγκάθι να με βασανίζει για πάντα...
Θέλω να πάρω την ιστορία από την αρχή...όσον αφορά τον αδερφό μου κι εμένα,τη σχέση που'χαμε όλα αυτα τα χρόνια,όλο το μίσος που ένιωθα για εκείνον...ένα μίσος για το οποίο ξέρω ότι μια ολόκληρη ζωή δεν είναι αρκετή να μετανιώνω...
Οι παππούδες μου παντρέψαν τη μητέρα μου σε ηλικία 16 ετών,όπως συνηθιζόταν συχνά εκείνη την εποχή.Πήρε έναν άντρα ευκαταστατο,αλλά βίαιο και τζογαδόρο.Την χτυπούσε,μάλιστα υπήρχαν φορές που η ίδια μου η γιαγιά αντί να προσπαθήσει να επέμβει καθόταν και γελούσε με τα μαρτυρία της μητέρας μου.Μέσα σ'ένα τέτοιο κλίμα,ήρθε ο Λεωνίδας,του οποίου την ύπαρξη δεν επιθυμούσε καν η γιαγιά του,από τη μεριά του πατέρα του.Κι αυτό γιατί η δική της κόρη δε μπορούσε να κάνει παιδιά.Ο ερχομός του Λεωνίδα στη ζωή δε βελτίωσε τη σχέση μεταξύ των γονιών του...Μάλιστα,λίγο καιρό μετά τη γέννηση του,η μητέρα μου έμεινε ξανά έγκυος αλλά απέβαλε από το ξύλο...
Όταν έγινε 3 ετών ο Λεωνίδας,είδε τον πατέρα του να φεύγει από το σπίτι,κι αυτή η εικόνα τον στιγματίσε...Στο μεγαλύτερο βαθμό τον μεγάλωσε η γιαγιά μου και η μητέρα μου δούλευε για να τον ζήσει.Στην πραγματικότητα,δεν του έλειψε τίποτα σε θέμα υλικών αγαθών...Ήταν ένα πανέξυπνο αγόρι,μια μαθηματική ιδιοφυία,(Ποτέ δεν έκατσε να διαβάσει σοβαρά κι έβγαλε το γυμνάσιο με 19,3!)
Η μητέρα μου ήταν τυχερή μέσα στην ατυχία της.Της γνώρισαν τον πατέρα μου,ο οποίος ήταν χωρισμενοσ με 2 κόρες κοντά στην ηλικία του Λεωνίδα.
Ο Λεωνίδας αντιδρούσε στην αρχή κι ήταν λογικό,γιατί φοβόταν μήπως βίωνε την εγκατάλειψη και από τη μητέρα μου.Αλλά δεν ήταν έτσι.Ο πατέρας μου ποτέ δεν είχε πρόβλημα μαζί του.Από το γάμο των γονιών μου γεννήθηκα εγώ,όταν ο Λεωνίδας ήταν 9 χρόνων.Ήταν πολύ χαρούμενος που απέκτησε μια αδερφή,η οποία αργότερα του το ανταπέδωσε μονάχα με αχαριστία και μίσος...!Δε θέλω να με δικαιολογήσω απόλυτα,αλλά είχα κι εγώ κάποιους λόγους,μόνο που δεν ξέρω και δε θα μάθω ποτέ αν ήταν τόσο δυνατοί για να φερθώ όπως φέρθηκα...
Από'δω αρχίζει η δική μου οπτική γωνία,όπως έζησα εγώ τον Λεωνίδα...
Αρχικά πέρασαν χρόνια μέχρι να καταλάβω ότι δεν είχαμε τον ίδιο πατέρα,κι αυτό γιατί πάντα αποκαλούσε "μπαμπά" το δικό μου.Όπως και να'χει,όταν το κατάλαβα δε με πείραξε τόσο πολύ...Μετά από χρόνια όμως θα το χτυπούσα άσχημα...
Στις αρχές ήμασταν πολύ καλά με το Λεωνίδα,με έπαιρνε στις βόλτες του,παίζαμε βίντεοπαιχνίδια,γενικά ήταν όλα υπέροχα.Χαιρόμουν που'χα ένα μεγάλο δυνατό αδερφό,τον θαύμαζα πολύ.Όταν έγινε 16 όμως άρχισε σιγά σιγά να απομακρύνεται από μένα,αν και ήταν λογικό ότι πλέον έμπαινε σε άλλη φάση...Καθόμουν στο μπαλκόνι,τον έβλεπα να φεύγει και καμμία φορά έκλαιγα...γιατί ένιωθα μόνη.Ο Λεωνίδας ήταν περισσότερο κοντά μου απ'όσο ήταν η μητέρα μου μαζί μου...Τουλάχιστον υπήρχαν βραδιά που ξενυχτούσαμε και παίζαμε διπλα παιχνίδια...Ήταν ευτυχισμένα χρόνια...!Το κομπιούτερ μάλιστα εκείνο τό'χαμε ακόμα και πριν 4 χρόνια,κι όταν πετάχτηκε ένιωσα ότι πετάχτηκαν μαζί μ'αυτό και πολλές παιδικές μου εικόνες-τώρα τα ψάχνω μέσα στο ίντερνετ αυτα τα παιχνίδια.
Όταν ο Λεωνίδας έγινε 17 έφυγε για τη Ρόδο,γιατί εκεί ήταν ο πατέρας του.Περίμενα τη μέρα που θα γυρνούσε...Μερικές φορές άφηνα δίπλα μου το ένα μαξιλάρι,γιατί για πολλά χρόνια κοιμόμασταν παρέα.Φοβόμουν το σκοτάδι μόνη...καμμία φορά ακόμα το φοβάμαι...
Μια απρόσμενη μέρα...Ο Λεωνίδας γύρισε ένα πρωί.Ήταν αγνώριστος και πανέμορφος.Είχε αδυνατίσει πολύ,είχε ψηλώσει και γενικά είχε γίνει πανέμορφος.Ξανθός,με ανοιχτα πράσινα μάτια,1.82 και πλέον αδύνατος,ήταν ένας νέος Λεωνίδας από αυτόν που ήξερα...
Όμως δεν είχε αλλάξει μόνο εξωτερικα...Ήταν σα να μην υπήρχα πια γι αυτόν,κι όταν μου έδινε σημασία δεν ήταν για καλό.Η ελάχιστη προσοχή που'χα κερδίσει από τη μητέρα μου σχεδόν εξαφανίστηκε.Τα πάντα για εκείνη ήταν ο Λεωνίδας...
Δούλευε στο μαγαζί που'χε η γιαγιά μου,εγώ απ'την άλλη άρχισα να συνηθίζω το ότι δεν υπήρχε πια σημασία...Ταυτόχρονα είχε αρχίσει να κατηγορεί τη μητέρα μου...
Τον αντιπαθούσα που μιλούσε έτσι για εκείνη και τη σύγκρινε,ενώ εκείνη τον αγαπούσε τόσο πολύ.
Πήγε και στο στρατό...έτσι όπως έπρεπε.Από'κεί άρχισαν τα πραγματικά δύσκολα...Έγινε οξύθυμος,επιθετικός,κι άλλοτε πήγαινε να μου το παίξει πατέρας.Μια καθαρά δευτέρα που άργησα από μια βόλτα μου τράβηξε τα μαλλιά,ακολούθησαν κι άλλες φορές που με χτυπούσε και κανείς από τους γονείς μου δεν προσπαθούσε να κάνει κάτι.Ήθελα να τον σκότωνα,αν μπορούσα θα τό'χα κάνει.Έτσι ένιωθα.Θυμάμαι μάλιστα ότι και η μαμά είχε αρχίσει να δυσαρεστείται...Την έπαιρνα τότε και πηγαίναμε βόλτες.Σε μια απ'αυτές στον Πειραιά πηγα στην Αγία Τριάδα να προσευχηθώ...Ευχήθηκα να γινόταν κάτι που να τον έκανε να άλλαζε συμπεριφορά...είχε αρχίσει να γίνεται ανυπόφορος...
Μετά από 9 μήνες...λίγο πριν τα 13 μου,στις 23 Δεκεμβρίου 1999,ομολόγησε στη γιαγιά μου ότι είχε μπλέξει...Εκείνες τις μέρες δεν έμεινα σπίτι,πηγα πάνω στα ξαδέρφια μου,μπορούσα να βγω μόνο μισή ώρα και δεν έπαιρνα πάνω από ένα χιλιάρικο...
"Αφού έμπλεξε αυτός που'ναι έξυπνος,η μικρή θά'χει μπλέξει σίγουρα"σκέφτηκε η πανέξυπνη γιαγιά μου!
Η φυσιολογική μου ζωή ξαφνικά διακόπηκε.Με απομόνωσαν από τις φιλίες μου,έλεγχαν συνέχεια τα πράγματα μου,με πήγαιναν για εξετάσεις αίματος κι όλα αυτα γιατί ήθελαν να μου προσαψουν κάτι που ποτέ δε θά'κανα!Και το τσιγάρο όταν άρχισα ΠΌΤΕ δεν πήρα ξένο,αγόραζα και κάπνιζα πάντα και μονάχα τα δικα μου!Συχνά δε με άφηναν σε ησυχία...ούτε στο δωμάτιο μου,που ως έφηβη ήθελα πάρα πολύ την μοναξιά μου.Εβαφα τα νύχια μου;Εχω μπλέξει!Κοιμόμουν λίγη ώρα παραπάνω;Εχω μπλέξει!Αντιμίλουσα επειδή δεν άντεχα;Εχω μπλέξει!Παντού απειλές για τη ζωή μου...απειλές για ξύλο...πέταγμα έξω από το σπίτι και βρισιές.Κι όλα αυτα εξαιτίας του,πληρώνα τα δικα του.Και που άλλαξε η συμπεριφορά του απέναντι μου τι να το έκανα,όταν πλήρωσα γι αυτα που έκανε;;Τον μισούσα και ώρες ώρες ακόμα τον μισώ όσο θυμάμαι αυτα που πέρασα από την ίδια μου την οικογένεια!!Δύο ανταύγειες ήθελα να κάνω στην κομμώτρια και φόρεσα ωτοασπίδες γιατί θα περνούσα από το ανακριτικό!Που αυτές τις 2 ανταύγειες δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα να τις κάνει μια ξαδέρφη μου όταν έφτασε την ηλικία που ήμουν εγώ τότε!Μόνο εγώ ήμουν το πρόβλημα επειδή έτυχε να'χω αυτόν για αδερφό!Που στο κάτω κάτω δεν ήταν αδερφός μου!Γιος της μάνας μου ήταν!
Έτσι ακριβώς σκεφτόμουν και νομίζω ότι έδωσα παραστατικά την εικόνα...Δεν ήθελα ούτε να τον ξέρω,η παρουσία του στο σπίτι κάθε άλλο παρά επιθυμητή ήταν για μένα.Έχοντας αποτοξινωθεί μόνος του,γύρω στα 14 μια φιλη μου λειτούργησε σα γέφυρα μεταξύ μας καθώς ενδιαφερόταν για εκείνον...Γιατί όσες προσπάθειες κι αν έκανε εκείνος να με πλησιάσει,για μένα είχε τελειώσει.Του μιλούσα δεν του μιλούσα το ίδιο πράγμα ήταν για μένα.Πάντα εκείνος με πλησίαζε...μόνο μια δύο φορές θυμάμαι να τον εχω προσεγγίσει εγω...
Η Αγγελική βοήθησε τις σχέσεις μας να ξεπαγώσουν λίγο...
Τά'χε καταφέρει μια χαρά μόνος του κι αυτό ήταν αξιοθαύμαστο...αλλά αυτές οι ιστορίες δεν τελειώνουν τόσο εύκολα...Μου έκλεψε κάποια πράγματα που'ταν πολύ σημαντικα για μένα...Όσες φορές κι αν ζήτησε συγνώμη για μένα ήταν ασυγχώρητος.Και ήξερα ότι θα τό'κανε πάλι.Ήμασταν στο Αγκίστρι διακοπές το καλοκαίρι και έλεγα στη μητέρα μου ότι δε θά'θελα να το ξανανιωσω αυτό...Και την επόμενη μέρα ειδοποίησε η θεία μου και μας είπε.Τό'χε σκηνοθετήσει μάλιστα να μοιάζει με ληστεία,αλλά εμένα δε μου έβγαζε κανείς από το μυαλό ότι ήταν εκείνος.
Του το χτύπησα πολλές φορές κι ας με απειλούσε να με χτυπήσει.Πολύ περισσότερο...που μπαίνοντας στο δωμάτιο μου ήταν ένα χάος...
Ένιωσα σα να'χε βιαστεί ο ψυχικός μου κόσμος...γιατί το δωμάτιο μου είναι ο πιο σημαντικός μου χώρος...ο κόσμος μου...
Δεν υπήρχε πια περίπτωση να του ξανάμιλήσω ούτε να τον συγχωρήσω γι αυτό.Αυτός ο άνθρωπος μόνο κατέστρεφε...Τά'θελε όλα δικα του χωρίς να δίνει τίποτα...Τα δικα του δικα του και τα δικα μου δικα του.Αυτό ήταν πολύ.
Δεν κατάφερα να βρω το δίκιο μου...απλά αντικατέστησα ότι μπορούσα ν'αντικαταστήσω...
Το ψυχικό κόστος ήταν αδύνατον πια να το ξεπληρώσει.
Άρχισε πάλι να γίνεται επιθετικός...μέχρι που ο οργανισμός του άρχισε να εξαντλείται από την δεύτερη αποτοξίνωση μόνος του...
Έφτασα στα 17...τά'χε καταφέρει κι είχε ηρεμήσει...Υπήρξαν φορές που βγήκαμε και για καφέ,και για σινεμά...ο χρονος είχε αρχίσει να μειώνει την πίκρα μέσα μου...Μάλιστα θέλαμε να βγούμε και μια φορά με το Δημήτρη,το παιδί που τά'χα τότε.Κι ο ίδιος τό'θελε αυτό.Αν και δεν έγινε...αρρωστήσαμε κι οι δύο και αναβλήθηκε επ'αόριστον...Ήμουν περήφανη που μας έβλεπαν...Ήμασταν στα κύριλλε μας,χι χι χι!Αλλά τα ωραία δεν κρατάνε πολύ...
Στα 17μισό μου άρχισαν τα δύσκολα...κυρίως για εκείνον...Όπως ανέφερα,στη 2η αποτοξίνωση μετά από λίγο καιρό άρχισε να εξαντλείται...Δεν κοιμόταν καλά...κι έπρεπε να παίρνει ψυχοφάρμακα...Η υγεία της μητέρας μου επίσης δεν ήταν καλά...
Γυρνούσα από το σχολείο κι έβλεπα δύο ανθρώπους νεκρούς-ζωντανούς...Σαν αποκορύφωμα,χώρισα και με το Δημήτρη,που'ταν η διέξοδος μου για λίγη χαρά...Δε μπορούσα να κάνω τίποτα...Επίσης έγιναν κάποιες λάθος αγορές...Που οδήγησαν τον πατέρα μου στο να εξαγριωθεί...Ήθελε να φύγει την άνοιξη και να με έπαιρνε μαζί του,κάτι που κι εγώ ήθελα γιατί δε μπορούσα να αναπνεύσω...!Κι όλα αυτα την κρίσιμη εποχή της γ λυκείου...
Η ψυχολογία μου ήταν χειρότερη από ποτέ...δεν έβλεπα πουθενά διέξοδο...
Σιγά σιγά κάτι άρχισε να φτιάχνει μέσα μου...Καθώς η άνοιξη έφτιαχνε αρκετά την ψυχολογία μου (μακάρι να μπορούσα να το πω και τώρα αυτό)...
Είχαν αρχίσει και οι σχέσεις μεταξύ του αδερφού μου και μένα να βελτιώνονται.Άρχιζε ν'ακούει και απ'τα κομμάτια που άκουγα εγώ,και πολλά πρωίνα του Σαββάτου τα περνούσαμε παρέα,όπως επίσης και όταν σχολαγα...Δύο βδομάδες πριν τις 28 Μαρτίου...
Στις 24 πηγα κι έκατσα λίγες μέρες στης καλύτερης μου φίλης τότε.Γύρισα στις 26 κι ήρθε αμέσως και κατσαμε στο φορητό υπολογιστή,τον οποίο άφηνε συχνά στο γραφείο μου καθώς έβλεπε ότι ασχολούμαι με αυτόν.
Την Κυριακή στις 27 Μαρτίου καθόμουν στης μητέρας μου το δωμάτιο...Ο Λεωνίδας ήταν στο φορητό υπολογιστή στο δωμάτιο μου...Έπαιζε ένα παιχνίδι από αυτα που'χα βάλει...Με φώναξε να παίξουμε μαζί...αλλά αρνήθηκα.Του'πά άλλη φορά...Αλλά δεν ήξερα ότι δε θα υπήρξε άλλη φορά...Κι αυτό το περιστατικό δεν τό'χα αναφέρει πουθενά,παρά μόνο τον περασμένο αύγουστο,όταν κάποια στιγμή ήθελα να παίξω κι έπεσα σ'αυτό το παιχνίδι...
Στις 28 είχα σχολείο...δεν είχα κοιμηθεί καλά,αλλά ούτε κι εκείνος καθώς είχε κρυώσει...
Προσφέρθηκε να μου φτιάξει καφέ...
"Δεν κοιμήθηκα καλά..."του είπα.
"Ούτε εγώ μπόρεσα."
Τότε...είπα κάτι που θα με κυνηγάει για πολύ καιρό...
"Μην ανησυχείς...Θά'χεις μέρες να κοιμηθείς."του είπα καθώς εγώ είχα σχολείο...αλλά εκείνος δεν είχε.Θα γινόταν καλά από το κρύωμα και θα χορταίνε ύπνο τις επόμενες μέρες...
Η άνοιξη είχε μπει για τα καλά...Ήταν υπέροχος καιρός...
Όταν γύρισα από το σχολείο ο Λεωνίδας δεν ήταν σπίτι...Η μαμα τον έπαιρνε τηλέφωνο αλλά ήταν κλειστό...Δεν ανησυχούσα...Θα γυρνούσε.Πηγα και στο βίντεοκλαμπ με τη φιλη μου και χαιρόμουν τον ήλιο...τον καιρό που ζεσταίνε...τη μέρα που μεγάλωνε...Ήταν μια υπεροχή μέρα...
Όταν γύρισα πηγα στους παππούδες μου...
"Τηλεφώνησε το τμήμα της ομόνοιας"μου'πε ο παππούς.Ζητούσαν τη μαμά αλλά δεν της έλεγαν για ποιο πράγμα...
Ο παππούς που'χε κόψει το τσιγάρο εδώ και 2 χρόνια μου ζήτησε..."Κάτι δεν πάει καλά..."είπα μέσα μου...
"Είδα άσχημο όνειρο."είπε η γιαγιά.
Εγώ αντιθέτως...δεν αισθανόμουν τίποτα αρνητικό...πίστευα ότι δεν ήταν κάτι τόσο ανησυχητικό...
Έφυγαν ο παππούς και η μαμά κι εγώ πηγα πάνω στο δωμάτιο μου...άνοιξα την πόρτα,άκουγα μουσική κι έγραφα σι ντι...
Ήρθε κι ο πατέρας μου και άνοιξε τηλεόραση,άρχιζε το καφέ της χαράς.
Ήρθε η μαμά...αλλά μόνη...Άρχιζα να ανησυχώ...Μήπως ήταν σε κάποιο νοσοκομείο;
"Που'ναι ο Λεωνίδας;"
Ήταν χαμένη...σα να μην είχε συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί...
"Ο Λεωνίδας πέθανε."είπε τόσο ψύχραιμα...
Έχασα τη γη κάτω απ'τα πόδια μου!
"Δε μπορεί!"είπα σοκαρίσμενη.
Δεν ήταν αλήθεια αυτό που συνέβαινε...Δεν ήταν δυνατόν!
Ήταν ο αδερφός μου!Ήταν αίμα μου!Είχαμε πολλά να πούμε,να ακούσουμε,να παίξουμε!Ήταν μόνο 27 ετών,πώς πεθαίνει τόσο εύκολα ένας άνθρωπος,μια ζωή,μια ψυχή;
Δεν έκλαψα ακόμα...Έσκυψα το κεφάλι,πηγα στη ντουλάπα και άρχισα να ντύνομαι στα μαύρα...Ήρθε η Νίνα...η άλλη μου ξαδέρφη και έκλαιγε...Δεν ήθελα να το δείξω,αλλά ήταν αναπόφευκτο...
Τη μεθεπόμενη μέρα,στις 30 θά'ταν η κηδεία...
Η 29 μέρα του Μάρτη δεν περνούσε...Το μυαλό μου ήταν άδειο...Στις 30 έπρεπε να φανώ δυνατή.Δεν είχε μείνει και κάτι μέσα μου...Λίγα λεπτά μονάχα παρασύρθηκα...Αλλά για όλο το υπόλοιπο κρατήθηκα...
Και στο σχολείο όταν γύρισα φαινομουν αρκετά ψύχραιμη...
Όχι πως δεν ξέσπασα κάποια στιγμή (όχι σε κλάματα)...Αλλά κανείς δε με κατηγόρησε γι αυτό.Ομολογώ ότι μου στάθηκαν πολύ τα παιδιά και οι καθηγητές...Δεν το περίμενα...
Μια ουλη όμως παραμένει πάντα ουλη...Ο χρονος δε γιατρεύει τις πληγές...Κι ακόμα κι αν η πληγή κλείσει το σημάδι πάντα θα μείνει...Ο χρονος είναι μόνο μια υπενθύμιση...Θα μου θυμίζει το πόσο μόνη εχω μείνει,χωρίς αδέρφια...Γιατί εγώ μόνο το Λεωνίδα έζησα.Αυτός ήταν αδερφός μου...Θα μου θυμίζει πόσο σκληρή υπήρξα...
Θα μου θυμίζει πόσες εκκρεμότητες αφήσαμε...
Όπως επίσης και μια υπόσχεση που του έδωσα...
"Θα προσπαθήσω να εκπληρώσω εγώ τα όνειρα σου..."
......................................................
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008
Από σήμερα γιατρός!
Από σήμερα θα εξάσκησω το επάγγελμα του γιατρού!Γιατί λέτε δε μπορώ να το κάνω με επιτυχία και αυτό;Τόσα πράγματα μαθαίνω βλέποντας τον καλωσύνατο κύριο Φικιωρη!Άντε βγαίνω κι εγώ στο παράθυρο,και ακούω γραμμές!
Έχουμε και λέμε:
α)Η φιλη μας Νατάσα,57 ετών,δε μπορεί να ανταποκριθεί στο τεκνό που την κυνηγά γιατί δεν έχει σεξουαλικές ορέξεις.
Αγαπημένη μου φιλη Νατάσα,πλακώσου στο νερό με τ'όζον,3-4 λίτρα την ημέρα,και μια φορά τη βδομάδα βαζε το σωλήνακι στον κόλπο να θεραπευτεί η ξηρασία.Θα πας πολύ καλά και βαζε και στον μικρό να πίνει νερό με όζον μην τον στείλεις από καρδιά με τις καυλες που θά'χεις!Πολλά φιλιά!
β)Ο φίλος μας,Γεράσιμος,50 ετών,έχει σοβαρό πρόβλημα δυσκοιλιότητας.
Αγαπημένε μου φίλε Γεράσιμε,χρειάζεσαι φυτικες ίνες!Βαλε δημητριακά να λιώσουν 8 ώρες,βαλε για μισή ώρα τη συσκευή όζοντος στο γάλα να γίνει δυνατό και μετά φατο.Θα ξεκωλοθεις,εγώ στο εγγυώμαι!Μπορείς να κάνεις συχνά και κλυσμα,βάζοντας τη συσκευή στον πισινό σου!Θα πας περίφημα!Πολλά φιλιά!
γ)Η φιλη μας,Ευλαμπία,42 ετών,έχει πρόβλημα με το στομάχι της γιατί τρώει απ'έξω.
Αγαπημένη φιλη Ευλαμπια,μαθε να μαγειρεύεις σωστό φαγητό!Μακριά από τα σκουπίδια και τη βρωμοκοκακολα!Σου καταστρέφουν το μεταβολισμό!Πλακώσου στο νερό με τ'όζον,πάρε ιχθυελαια και τη φόρμουλα μπε και θα πας πολύ καλά!Θα χάσεις και πολλά κιλά!Φιλιά!
Ουφ!Νομίζω δεν τα πηγα κι άσχημα πρώτη μέρα σα γιατρός!Ένα πράγμα κατάλαβα καλά :το όζον τα θεραπεύει και βοηθάει σε ΌΛΑ,το βάζεις παντού,οπουδήποτε!Στο νερό που θα πιεις,στο χυμό,στο ποτό,στο γάλα,Στην κατσαρόλα αφού μαγειρέψεις το φαΐ (για ένα υγιεινό γεύμα),στο νερό που θα κάνεις ποδόλουτρό μετά από μια κουραστική μέρα,στο σαμπουάν και τ'αφρόλουτρο όταν θα κάνεις μπάνιο,στο μαλακτικο του πλυντηρίου όταν θα πλύνεις τα ρούχα.Στο στοματικό διαλύμα όταν θα ξεπλύνεις τα δόντια σου,και φυσικά...όπου υπάρχουν τρύπες,βάλτο να πάρει αέρα ο οργανισμός σου,να μπορείς να ακούς καλύτερα,να ενεργείσαι,να κλανεις,να ουρεις,ακόμα και να πηδας σαν το καγκουρώ!όχι όχι,ΔΕΝ το αναπνέουμε,θα ζαλίστουμε,δεν κάνει,τζιζ,κακό!Πάρτε όλοι όζον,κάνει καλό,θα με ευγνώμονέιτε!
Έχουμε και λέμε:
α)Η φιλη μας Νατάσα,57 ετών,δε μπορεί να ανταποκριθεί στο τεκνό που την κυνηγά γιατί δεν έχει σεξουαλικές ορέξεις.
Αγαπημένη μου φιλη Νατάσα,πλακώσου στο νερό με τ'όζον,3-4 λίτρα την ημέρα,και μια φορά τη βδομάδα βαζε το σωλήνακι στον κόλπο να θεραπευτεί η ξηρασία.Θα πας πολύ καλά και βαζε και στον μικρό να πίνει νερό με όζον μην τον στείλεις από καρδιά με τις καυλες που θά'χεις!Πολλά φιλιά!
β)Ο φίλος μας,Γεράσιμος,50 ετών,έχει σοβαρό πρόβλημα δυσκοιλιότητας.
Αγαπημένε μου φίλε Γεράσιμε,χρειάζεσαι φυτικες ίνες!Βαλε δημητριακά να λιώσουν 8 ώρες,βαλε για μισή ώρα τη συσκευή όζοντος στο γάλα να γίνει δυνατό και μετά φατο.Θα ξεκωλοθεις,εγώ στο εγγυώμαι!Μπορείς να κάνεις συχνά και κλυσμα,βάζοντας τη συσκευή στον πισινό σου!Θα πας περίφημα!Πολλά φιλιά!
γ)Η φιλη μας,Ευλαμπία,42 ετών,έχει πρόβλημα με το στομάχι της γιατί τρώει απ'έξω.
Αγαπημένη φιλη Ευλαμπια,μαθε να μαγειρεύεις σωστό φαγητό!Μακριά από τα σκουπίδια και τη βρωμοκοκακολα!Σου καταστρέφουν το μεταβολισμό!Πλακώσου στο νερό με τ'όζον,πάρε ιχθυελαια και τη φόρμουλα μπε και θα πας πολύ καλά!Θα χάσεις και πολλά κιλά!Φιλιά!
Ουφ!Νομίζω δεν τα πηγα κι άσχημα πρώτη μέρα σα γιατρός!Ένα πράγμα κατάλαβα καλά :το όζον τα θεραπεύει και βοηθάει σε ΌΛΑ,το βάζεις παντού,οπουδήποτε!Στο νερό που θα πιεις,στο χυμό,στο ποτό,στο γάλα,Στην κατσαρόλα αφού μαγειρέψεις το φαΐ (για ένα υγιεινό γεύμα),στο νερό που θα κάνεις ποδόλουτρό μετά από μια κουραστική μέρα,στο σαμπουάν και τ'αφρόλουτρο όταν θα κάνεις μπάνιο,στο μαλακτικο του πλυντηρίου όταν θα πλύνεις τα ρούχα.Στο στοματικό διαλύμα όταν θα ξεπλύνεις τα δόντια σου,και φυσικά...όπου υπάρχουν τρύπες,βάλτο να πάρει αέρα ο οργανισμός σου,να μπορείς να ακούς καλύτερα,να ενεργείσαι,να κλανεις,να ουρεις,ακόμα και να πηδας σαν το καγκουρώ!όχι όχι,ΔΕΝ το αναπνέουμε,θα ζαλίστουμε,δεν κάνει,τζιζ,κακό!Πάρτε όλοι όζον,κάνει καλό,θα με ευγνώμονέιτε!
Πρωτιά στη Eurovision!:p
Αποφάσισα να εκφράσω και τη δική μου γνώμη για τη eurovision!Θέλω να συμμετάσχω ενεργα και θα οδηγηθούμε στην πρωτιά!
Ελλάδα χωρίς Θώδη δε γίνεται!Ελλάδα χωρίς πρόβατα και κατσίκια δε γίνεται!
Κάτω η Κα(υ)λομοίρα!!Μέσα το παραδοσιακό αντιπροσωπευτικό στυλ της Ελλάδας!
Έχουμε και λέμε:
Ένα καταπράσινο λιβάδι στη σκηνή με λίγα σκουπίδια (για να δείξουμε τη μόλυνση του περιβάλλοντος) και μερικά αποκαϊδια (για να δείξουμε και το πρόβλημα με τους πυροπληκτους),επίσης ένα κοντέινερ στην άκρη (για τους σεισμόπληκτους),στην άλλη άκρη ένα ταμείο για συντάξεις και επιδόματα ανεργίας.Και ξαφνικά...εκεί που όλοι είναι αγχωμένοι,μη γνωρίζοντας τι τους ξημερώνει αύριο,ακούμε βελασματα από πρόβατα και κατσίκια,τα οποία βγαίνουν στη σκηνή.Οι συνταξιούχοι,οι πυροπλήκτοι και οι σεισμόπληκτοι τα κοιτούν με περιέργεια,και ξάφνου αρχίζουν τα κλαρίνα!!Νατη έρχεται,το εθνικό μας σύμβολο,η εθνική μας τραγουδίστρια,η μια και μοναδική Έφη Θώδη!Φορώντας παραδοσιακή στολή κι έχοντας μια γκλίτσα στην οποία στηρίζει το μικρόφωνο βγάζει τη θεϊκή λαλια της με τα απίστευτα αγγλικά της και ο κόσμος στη σκηνή αφήνει τα ταμία,αφήνει τα κοντέινερς και όλοι χορεύουν και ξεφαντώνουν με την Έφη!Μερικοί πιάνουν κανα κατσίκι η κανα πρόβατο και χορεύουν μαζί τους,Αλλά κατσίκια πάλι επιδεικνύουν το χορευτικό τους ταλέντο και φλερτάρουν με τα πρόβατα,τα οποία μάλιστα είναι διατεθειμένα να αποδείξουν με κάθε τρόπο ότι έχουν I.Q.Η Έφη μόνο που τραγουδάει μαγεύει το κοινό.Όλοι αρχίζουν να χορεύουν πάνω στις καρέκλες,και άλλοι να ρίχνουν ντομάτες.Έπειτα,μετά από τόσες ντομάτες τα κατσίκια και τα πρόβατα κρύβουν την Έφη και αλλάζει πάνω στη σκηνή,εμφανίζοντας κι ένα παγκο όπου πουλάει τις ντομάτες!Τα κατσίκια και τα πρόβατα έχουν πια ξεσαλωσει από την κομματαρά και ανεβαίνουν το ένα πάνω στο άλλο σχηματίζοντας ένα τρίγωνο!Η Έφη αποθεώνεται,όλοι καταχειροκροτούν την ελληνική αποστολή και ψηφίζουν με 12 αρια,εκτός από τα σκόπια που μας έχουν στη μπούκα.Και να!Η Ελλάδα βγαίνει νικήτρια,και οι συνταξιούχοι απογοητεύονται και αυτοκτονούν."Άντε να ξανάπληρώνουμε τη διοργάνωση!"ήταν η τελευταία τους κουβέντα!Η Κα(υ)λομοίρα να κλαίει με μαύρο δάκρυ που ο δικός της "μυστικός συνδιασμός" δεν ήταν τόσο μυστικός,και δε θα χρειαστεί να την ξανάτρέξουν στα νοσοκομεία να τη ραψουν.Η τίμια και μετριόφρων Έφη ανεβαίνει με φόρεμα γαλανόλευκο και βγάζει λόγο :
Άι νου ιτ!Άι αμ βερι χαπι δατ άι γον!Θενκς Γιουροπ!Θενκς μάι ταλεντ!Αι αμ δε μπεστ!Καλομοιρα φακ γιου ας ολγουις!Γκρις ις βερι λακυ του χαβ μι!Θενκ γιου εβριμποντυ!Ναου άι αμ γκονα χαβ μαι στατιου ιν εβρι παρκ!Θενκ γιου πιπολ!
Ο κόσμος μόνο που άκουσε τα υπέροχα αγγλικά της της ζητά να τραγουδήσει κι άλλο,αλλά εκείνη σαν άλλη ντίβα απαντά: Ιφ γιου γουοντ εν ιντερβιου τοκ του μαι σεκρετρι!
Και δείχνει το κατσίκι με τις βούλες που οργάνωσε τη χορογραφία.
Έπειτα αποχωρεί με το έπαθλο με ύφος ντίβας και αγελάδας μαζί και τα πρόβατα μοιράζουν αυτόγραφα...
Έφη προχώρα,για να κερδίσει η χώρα! :ρ
Ελλάδα χωρίς Θώδη δε γίνεται!Ελλάδα χωρίς πρόβατα και κατσίκια δε γίνεται!
Κάτω η Κα(υ)λομοίρα!!Μέσα το παραδοσιακό αντιπροσωπευτικό στυλ της Ελλάδας!
Έχουμε και λέμε:
Ένα καταπράσινο λιβάδι στη σκηνή με λίγα σκουπίδια (για να δείξουμε τη μόλυνση του περιβάλλοντος) και μερικά αποκαϊδια (για να δείξουμε και το πρόβλημα με τους πυροπληκτους),επίσης ένα κοντέινερ στην άκρη (για τους σεισμόπληκτους),στην άλλη άκρη ένα ταμείο για συντάξεις και επιδόματα ανεργίας.Και ξαφνικά...εκεί που όλοι είναι αγχωμένοι,μη γνωρίζοντας τι τους ξημερώνει αύριο,ακούμε βελασματα από πρόβατα και κατσίκια,τα οποία βγαίνουν στη σκηνή.Οι συνταξιούχοι,οι πυροπλήκτοι και οι σεισμόπληκτοι τα κοιτούν με περιέργεια,και ξάφνου αρχίζουν τα κλαρίνα!!Νατη έρχεται,το εθνικό μας σύμβολο,η εθνική μας τραγουδίστρια,η μια και μοναδική Έφη Θώδη!Φορώντας παραδοσιακή στολή κι έχοντας μια γκλίτσα στην οποία στηρίζει το μικρόφωνο βγάζει τη θεϊκή λαλια της με τα απίστευτα αγγλικά της και ο κόσμος στη σκηνή αφήνει τα ταμία,αφήνει τα κοντέινερς και όλοι χορεύουν και ξεφαντώνουν με την Έφη!Μερικοί πιάνουν κανα κατσίκι η κανα πρόβατο και χορεύουν μαζί τους,Αλλά κατσίκια πάλι επιδεικνύουν το χορευτικό τους ταλέντο και φλερτάρουν με τα πρόβατα,τα οποία μάλιστα είναι διατεθειμένα να αποδείξουν με κάθε τρόπο ότι έχουν I.Q.Η Έφη μόνο που τραγουδάει μαγεύει το κοινό.Όλοι αρχίζουν να χορεύουν πάνω στις καρέκλες,και άλλοι να ρίχνουν ντομάτες.Έπειτα,μετά από τόσες ντομάτες τα κατσίκια και τα πρόβατα κρύβουν την Έφη και αλλάζει πάνω στη σκηνή,εμφανίζοντας κι ένα παγκο όπου πουλάει τις ντομάτες!Τα κατσίκια και τα πρόβατα έχουν πια ξεσαλωσει από την κομματαρά και ανεβαίνουν το ένα πάνω στο άλλο σχηματίζοντας ένα τρίγωνο!Η Έφη αποθεώνεται,όλοι καταχειροκροτούν την ελληνική αποστολή και ψηφίζουν με 12 αρια,εκτός από τα σκόπια που μας έχουν στη μπούκα.Και να!Η Ελλάδα βγαίνει νικήτρια,και οι συνταξιούχοι απογοητεύονται και αυτοκτονούν."Άντε να ξανάπληρώνουμε τη διοργάνωση!"ήταν η τελευταία τους κουβέντα!Η Κα(υ)λομοίρα να κλαίει με μαύρο δάκρυ που ο δικός της "μυστικός συνδιασμός" δεν ήταν τόσο μυστικός,και δε θα χρειαστεί να την ξανάτρέξουν στα νοσοκομεία να τη ραψουν.Η τίμια και μετριόφρων Έφη ανεβαίνει με φόρεμα γαλανόλευκο και βγάζει λόγο :
Άι νου ιτ!Άι αμ βερι χαπι δατ άι γον!Θενκς Γιουροπ!Θενκς μάι ταλεντ!Αι αμ δε μπεστ!Καλομοιρα φακ γιου ας ολγουις!Γκρις ις βερι λακυ του χαβ μι!Θενκ γιου εβριμποντυ!Ναου άι αμ γκονα χαβ μαι στατιου ιν εβρι παρκ!Θενκ γιου πιπολ!
Ο κόσμος μόνο που άκουσε τα υπέροχα αγγλικά της της ζητά να τραγουδήσει κι άλλο,αλλά εκείνη σαν άλλη ντίβα απαντά: Ιφ γιου γουοντ εν ιντερβιου τοκ του μαι σεκρετρι!
Και δείχνει το κατσίκι με τις βούλες που οργάνωσε τη χορογραφία.
Έπειτα αποχωρεί με το έπαθλο με ύφος ντίβας και αγελάδας μαζί και τα πρόβατα μοιράζουν αυτόγραφα...
Έφη προχώρα,για να κερδίσει η χώρα! :ρ
Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008
Μανούλα μου!:)
Δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω...Συνήθως είναι μέχρι να κάνω την αρχή...και πάντα δυσκολεύομαι στο τέλος...Αλλά για σένα ο,τι κι αν πω θά'ναι πάντα λίγο...Πάντα μικρό...μπροστά σ'αυτό που έκανες εσυ για σένα...Εσυ μου έδωσες ζωή,σάρκα και οστά...και για 9 μήνες με είχες μέσα στην κοιλίτσα σου...Εγώ φταίω για τις ατέλειες που'χεις σ'αυτή...έτσι ποτέ δεν είπα ότι δεν προσέξεσ τον εαυτό σου...Με γέννησες με τόσο κίνδυνο...με κίνδυνο της ζωής σου...3 φορές σε πήγαν χειρουργείο για μένα...Μ'έκανες μεγάλο μωρό,4 κιλά και 100 γραμμάρια,γεμάτουλικο,μελαχρινό με μαύρα μάτια και πολλά μαλλακια χι χι χι!Και με αγκάλιασες τρυφερά...Πέρασες τόσα ξενύχτια για να με παρακολουθείς...να ξέρεις ότι είμαι καλά...να με ταΐσεις...να με φροντίσεις...Ήμουν και ζόρικο βλέπεις,μόνο μια κρέμα μου άρεσε,όλες τις άλλες τις έφτυνα! :ρ
Με έπαιρνες στην αγκαλιά σου κι ένιωθα τόσο όμορφα...Έβλεπες που μεγάλωνα τόσο γρήγορα και ήσουν περήφανη...Όλα ήταν τόσο όμορφα...Μέχρι που μια μέρα...δεν ήρθες να με πάρεις από το νηπιαγωγείο...Ένιωθα χαμένη...Ξέφυγα απ'τα μάτια της νηπιαγωγού και ήρθα μόνη μου σπίτι...Φοβόμουν μη χαθώ...ακολουθούσα μια μαμα κι ένα παιδί...και να...σ'αυτή την ευθεία ήταν το σπίτι μας!Από'κεινη τη μέρα ένιωθα πώς δε με αγαπούσες...ότι με ξέχασες...Αλλά δε θύμωσα...στενοχωρεθηκα...ο θυμός ήταν σχεδόν πάντα άγνωστη λέξη για μένα...απλά δεν ήθελα ποτέ να δείχνω ότι στενοχώριεμαι εύκολα...Πόσο ήθελα την αγάπη σου...Και όσα κι αν είχα ήδη μάθει από μόνη μου...χάρη σ'εσένα προετοιμάστηκα και οι πρόωρες αλλαγές πάνω μου μ'έκαναν να νιώσω λιγότερο άσχημα...Μου εξήγησες με πολύ όμορφο και γλυκό τρόπο να μην τρομάξω όταν μου συμβεί αυτό... Ήμουν 9 χρόνων...και συνέβη 11 μέρες αφού τα έκλεισα...Ήταν κυριακή του πάσχα μάλιστα του 96.Δεν τρόμαξα...λίγο μου κακόφάνηκε που δεν ήμουν σαν τα αλλά κοριτσάκια...ντρεπόμουν...Αλλά σε καταλάβαινα περισσότερο πια...και μπορούσαμε να μιλάμε για πιο πολλά...
Στην εφηβεία μου σε μίσησα...Για την ακρίβεια...με πλήγωσες ανεπανόρθωτα...Γιατί άκουγες τους άλλους και έκανες ότι σου'λεγαν εκείνοι...Αντί να με προστατέψεις...έκανες τα ίδια...Ήξερες πώς δε γινόταν να κάνω τέτοια λάθη...Γιατί αν και 13 ετών ήξερα ήδη ποιο ήταν το λάθος και το σωστό...Δε με εμπιστεύτηκες...Αλλά γινοσουν πιο καχύποπτη απ'όλους...με απειλούσατε...με βριζατε...μερικές φορές με πέταγες έξω στα σκαλιά...κι η μόνη μου συντροφιά ήταν ένα πακέτο τσιγάρα...Σε μισουσα...γιατί μ'έκανες να νιώσω ότι δεν ήμουν παιδί σου...Ότι ήμουν μια ξένη για σένα.Δεν πόνεσες για μένα;Μήπως γι αυτό με μισούσες;Πόσες φορές ένιωσα ότι ήμουν αδιέξοδο...πόσες φορές σκεφτόμουν να έφευγα...Η δική σου απόρριψη...ήταν σαν την απόρριψη όλου του κόσμου...Έμαθα να'μαι μια ξένη και να μη δένομαι πολύ με κανένα φιλικό πρόσωπο...Γιατί...αν δε μ'αγαπούσες εσυ...κι αν ήθελες το κακό μου...τότε όλοι οι άλλοι μόνο αυτό θά'θελαν από μένα...Πέρασαν χρόνια που ένιωσα ότι ερχόσουν ξανά κοντά μου...Αν και ήξερα πώς βούλιαζεσ σ'έναν ατελείωτο βυθό...Μ'ένα πρόβλημα που μόνο καλό τέλος δε θά'χε...Έχοντας χάσει πια το νόημα μου...Είπα θα μείνω δυνατή για σένα...Για σένα δεν έκλαψα...Για σένα σταμάτησα να βγαίνω συχνά...Όταν σχολαγα ήθελα να'ρχομαι κατευθείαν σε σένα να'χεις παρέα στο σπίτι...Να μη νιώθεις μόνη...Να'μαι όσο περισσότερο χρόνο γίνεται μαζί σου...Γιατί με χρειάζεσαι πιο πολύ από ποτέ...κι ας μην ήσουν εσυ μαζί μου τις στιγμές που σε χρειαζόμουν εγω...Μπορεί να πήρα μόνο το χαμόγελο σου και τ'άσπρο σου δέρμα...(κι όχι τα γαλανόπράσινα μάτια σου που πάντα θαύμαζα...)αλλά πήρα πολλά απ'το χαρακτήρα σου...Συχνά με εκπλήσσεις,είσαι τόσο γλυκειά και τόσο αθώα!Συνήθως πιστεύω ότι η καλωσύνη σου σου έφερε τόσες δυστυχίες...γιατί ήσουν το πιο υπακούο παιδί των γονιών σου...Και γι αυτό δε μεγαλώσεσ...γιατί δε χάρηκες τα νιάτα σου έτσι όπως έπρεπε...Όχι...δε θέλω να στα θυμίσω...θά'θελα να σου θυμίσω τα όμορφα...Για παράδειγμα...ήσουν κυριολεκτικά μια κούκλα!Μια ξανθιά φυσική κούκλα με πανέμορφα μεγάλα μάτια που έκαιγε καρδιές!"Η ωραία της περιοχής" σε έλεγαν.Με απόλυτη ειλικρίνεια σου'χω πει πώς αυτό που'μαι δεν πιάνει μια μπροστά σου,όταν ήσουν εσυ στην ηλικία μου!Και νιώθω τυχερή τουλάχιστον που είμαι δικό σου παιδί,αν και δεν πήρα τα μάτια σου(εχω τα κουμποτρύπακια του μπαμπά!)!Χι χι χι,εσυ τι λες;Γινόταν ο μπαμπάς να μη σε ήθελε πολύ ώστε να ήθελε να κάνει παιδί μαζί σου;ξέρουμε πώς δεν ήμουν "ατύχημα",αλλά ένα προϊόν αγάπης!Ήσουν 26 τότε...Πώς πέρασαν τα χρόνια ε;...Σ'ευχαριστώ για όλα!Σου οφείλω τα πάντα!Για σένα προσπαθώ τόσο σκληρά να αγαπώ τη ζωή μου...Γιατί σου ανήκει!Εσυ μου την έδωσες!Δε μπορώ να μην την εκτίμησω γιατί θά'ναι σα να σε προδιδω!Δεν εχω το δικαίωμα να το κάνω όσο κι αν απελπιστω,όσο κι αν κλάψω,όσο κι αν βασανιστώ,όσες φορές κι αν παρακαλούσα να έφευγα!Εσυ με κρατάς,εγώ ποτέ δε φοβήθηκα για εμένα την ίδια...Προσπαθώ να αποφεύγω τους κινδύνους,να προστατέψω το δώρο που εσυ μου έδωσες τόσο απλόχερα! Ειλικρινά δε θέλω ποτέ να σε κάνω να κλάψεις για μένα,να κάνω κάτι που θα σε στενοχωρεσει!Μπορεί ο μπαμπάς να'ναι η αδυναμία μου...Αλλά χωρίς εσένα δε ζω!Πονάω που'σαι μακριά μου αν και ξέρω ότι κοντά μου δεν είμαι ικανή να σε βοηθήσω στα πάντα!Χαμογέλασε μανούλα...αυτή είναι η δική σου μέρα!!Είσαι μόλις σήμερα 47 ετών και σ'αγαπάω όσο ποτέ άλλοτε!Δεν είναι καιρός για κλάματα όσο κι αν πονάω με τα δικα μου...Για σένα ζω!Μόνο για σένα χαμογελώ ακόμα!Σ'ευχαριστώ για όλα όσα έκανες για μένα...Σ'ευχαριστώ που με έφερες στον κόσμο...Και ταυτόχρονα ευχαριστώ τους γονείς σου...Αλλιώς δε θά'χα εσένα!Θά'ρθω να σου ευχηθώ τα χρόνια πολλά!Σ'αγαπώ πολύ πολύ πολύ!!Χρόνια πολλά και καλά!
Με έπαιρνες στην αγκαλιά σου κι ένιωθα τόσο όμορφα...Έβλεπες που μεγάλωνα τόσο γρήγορα και ήσουν περήφανη...Όλα ήταν τόσο όμορφα...Μέχρι που μια μέρα...δεν ήρθες να με πάρεις από το νηπιαγωγείο...Ένιωθα χαμένη...Ξέφυγα απ'τα μάτια της νηπιαγωγού και ήρθα μόνη μου σπίτι...Φοβόμουν μη χαθώ...ακολουθούσα μια μαμα κι ένα παιδί...και να...σ'αυτή την ευθεία ήταν το σπίτι μας!Από'κεινη τη μέρα ένιωθα πώς δε με αγαπούσες...ότι με ξέχασες...Αλλά δε θύμωσα...στενοχωρεθηκα...ο θυμός ήταν σχεδόν πάντα άγνωστη λέξη για μένα...απλά δεν ήθελα ποτέ να δείχνω ότι στενοχώριεμαι εύκολα...Πόσο ήθελα την αγάπη σου...Και όσα κι αν είχα ήδη μάθει από μόνη μου...χάρη σ'εσένα προετοιμάστηκα και οι πρόωρες αλλαγές πάνω μου μ'έκαναν να νιώσω λιγότερο άσχημα...Μου εξήγησες με πολύ όμορφο και γλυκό τρόπο να μην τρομάξω όταν μου συμβεί αυτό... Ήμουν 9 χρόνων...και συνέβη 11 μέρες αφού τα έκλεισα...Ήταν κυριακή του πάσχα μάλιστα του 96.Δεν τρόμαξα...λίγο μου κακόφάνηκε που δεν ήμουν σαν τα αλλά κοριτσάκια...ντρεπόμουν...Αλλά σε καταλάβαινα περισσότερο πια...και μπορούσαμε να μιλάμε για πιο πολλά...
Στην εφηβεία μου σε μίσησα...Για την ακρίβεια...με πλήγωσες ανεπανόρθωτα...Γιατί άκουγες τους άλλους και έκανες ότι σου'λεγαν εκείνοι...Αντί να με προστατέψεις...έκανες τα ίδια...Ήξερες πώς δε γινόταν να κάνω τέτοια λάθη...Γιατί αν και 13 ετών ήξερα ήδη ποιο ήταν το λάθος και το σωστό...Δε με εμπιστεύτηκες...Αλλά γινοσουν πιο καχύποπτη απ'όλους...με απειλούσατε...με βριζατε...μερικές φορές με πέταγες έξω στα σκαλιά...κι η μόνη μου συντροφιά ήταν ένα πακέτο τσιγάρα...Σε μισουσα...γιατί μ'έκανες να νιώσω ότι δεν ήμουν παιδί σου...Ότι ήμουν μια ξένη για σένα.Δεν πόνεσες για μένα;Μήπως γι αυτό με μισούσες;Πόσες φορές ένιωσα ότι ήμουν αδιέξοδο...πόσες φορές σκεφτόμουν να έφευγα...Η δική σου απόρριψη...ήταν σαν την απόρριψη όλου του κόσμου...Έμαθα να'μαι μια ξένη και να μη δένομαι πολύ με κανένα φιλικό πρόσωπο...Γιατί...αν δε μ'αγαπούσες εσυ...κι αν ήθελες το κακό μου...τότε όλοι οι άλλοι μόνο αυτό θά'θελαν από μένα...Πέρασαν χρόνια που ένιωσα ότι ερχόσουν ξανά κοντά μου...Αν και ήξερα πώς βούλιαζεσ σ'έναν ατελείωτο βυθό...Μ'ένα πρόβλημα που μόνο καλό τέλος δε θά'χε...Έχοντας χάσει πια το νόημα μου...Είπα θα μείνω δυνατή για σένα...Για σένα δεν έκλαψα...Για σένα σταμάτησα να βγαίνω συχνά...Όταν σχολαγα ήθελα να'ρχομαι κατευθείαν σε σένα να'χεις παρέα στο σπίτι...Να μη νιώθεις μόνη...Να'μαι όσο περισσότερο χρόνο γίνεται μαζί σου...Γιατί με χρειάζεσαι πιο πολύ από ποτέ...κι ας μην ήσουν εσυ μαζί μου τις στιγμές που σε χρειαζόμουν εγω...Μπορεί να πήρα μόνο το χαμόγελο σου και τ'άσπρο σου δέρμα...(κι όχι τα γαλανόπράσινα μάτια σου που πάντα θαύμαζα...)αλλά πήρα πολλά απ'το χαρακτήρα σου...Συχνά με εκπλήσσεις,είσαι τόσο γλυκειά και τόσο αθώα!Συνήθως πιστεύω ότι η καλωσύνη σου σου έφερε τόσες δυστυχίες...γιατί ήσουν το πιο υπακούο παιδί των γονιών σου...Και γι αυτό δε μεγαλώσεσ...γιατί δε χάρηκες τα νιάτα σου έτσι όπως έπρεπε...Όχι...δε θέλω να στα θυμίσω...θά'θελα να σου θυμίσω τα όμορφα...Για παράδειγμα...ήσουν κυριολεκτικά μια κούκλα!Μια ξανθιά φυσική κούκλα με πανέμορφα μεγάλα μάτια που έκαιγε καρδιές!"Η ωραία της περιοχής" σε έλεγαν.Με απόλυτη ειλικρίνεια σου'χω πει πώς αυτό που'μαι δεν πιάνει μια μπροστά σου,όταν ήσουν εσυ στην ηλικία μου!Και νιώθω τυχερή τουλάχιστον που είμαι δικό σου παιδί,αν και δεν πήρα τα μάτια σου(εχω τα κουμποτρύπακια του μπαμπά!)!Χι χι χι,εσυ τι λες;Γινόταν ο μπαμπάς να μη σε ήθελε πολύ ώστε να ήθελε να κάνει παιδί μαζί σου;ξέρουμε πώς δεν ήμουν "ατύχημα",αλλά ένα προϊόν αγάπης!Ήσουν 26 τότε...Πώς πέρασαν τα χρόνια ε;...Σ'ευχαριστώ για όλα!Σου οφείλω τα πάντα!Για σένα προσπαθώ τόσο σκληρά να αγαπώ τη ζωή μου...Γιατί σου ανήκει!Εσυ μου την έδωσες!Δε μπορώ να μην την εκτίμησω γιατί θά'ναι σα να σε προδιδω!Δεν εχω το δικαίωμα να το κάνω όσο κι αν απελπιστω,όσο κι αν κλάψω,όσο κι αν βασανιστώ,όσες φορές κι αν παρακαλούσα να έφευγα!Εσυ με κρατάς,εγώ ποτέ δε φοβήθηκα για εμένα την ίδια...Προσπαθώ να αποφεύγω τους κινδύνους,να προστατέψω το δώρο που εσυ μου έδωσες τόσο απλόχερα! Ειλικρινά δε θέλω ποτέ να σε κάνω να κλάψεις για μένα,να κάνω κάτι που θα σε στενοχωρεσει!Μπορεί ο μπαμπάς να'ναι η αδυναμία μου...Αλλά χωρίς εσένα δε ζω!Πονάω που'σαι μακριά μου αν και ξέρω ότι κοντά μου δεν είμαι ικανή να σε βοηθήσω στα πάντα!Χαμογέλασε μανούλα...αυτή είναι η δική σου μέρα!!Είσαι μόλις σήμερα 47 ετών και σ'αγαπάω όσο ποτέ άλλοτε!Δεν είναι καιρός για κλάματα όσο κι αν πονάω με τα δικα μου...Για σένα ζω!Μόνο για σένα χαμογελώ ακόμα!Σ'ευχαριστώ για όλα όσα έκανες για μένα...Σ'ευχαριστώ που με έφερες στον κόσμο...Και ταυτόχρονα ευχαριστώ τους γονείς σου...Αλλιώς δε θά'χα εσένα!Θά'ρθω να σου ευχηθώ τα χρόνια πολλά!Σ'αγαπώ πολύ πολύ πολύ!!Χρόνια πολλά και καλά!
Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007
Η Γιώτα...
Πρώτη μέρα στο δημοτικό...Ίσως μια απ'τις χειρότερες μου σκέψεις τότε...
Δεν ήθελα θυμάμαι να πήγαινα σχολείο,κι αυτό γιατί οι αναμνήσεις μου απ'τον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο δεν ήταν και οι καλύτερες...
Πολύ περισσότερο,αντιπαθούσα τα κορίτσια της ηλικίας μου,κι αυτό γιατί ήξερα πως για μια ακόμη χρόνια και για πολλές ακόμα θα άκουγα τους χλευασμούς τους...Ο παιδικός σταθμός και το νηπιαγωγείο δηλαδή ήταν μια "προθέρμανση" για να συνήθιζα τα του δημοτικού...
Έκατσα σ'ένα θρανίο...με μια ελένη.Δεν ήταν αντιπαθητική,αλλά σύντομα τ'όνομα της θα -μπαίνε στη λίστα με τα ονόματα που αντιπαθω(και τι ατυχία που 'χουμε κοινή ονομαστική εορτή! :ρ )!
Λίγα λεπτά μετά,η δασκάλα έκανε μια κίνηση που θα μ'ακολουθούσε μέχρι σήμερα:μ'έβαλε να κάτσω με τη Γιώτα!Κι έτσι άρχισε μια μεγάλη φιλία... :)
Η Γιώτα ποτέ δε με κορόιδεψε για τα περιττά κιλά που είχα...και δεν κοίταγε την εμφάνιση μου...αλλά της άρεσε πολύ να μιλάει,σαν εμένα!Επίσης παίζαμε ποδόσφαιρο με τ'αγόρια,όσο ακόμα ήμασταν αποδέκτες...Της άρεσε κι εκείνης να ζωγραφίζει,όπως κι εμένα τότε και μάλιστα ήμουν πολύ καλή.Η Γιώτα κι εγώ ξυπνούσαμε αντιπάθειες...γιατί ήμασταν τα μυαλα της τάξης,μαζί μ'ένα αγόρι επίσης που έγραφε πολύ ωραία ποιήματα.Έτσι μια "κλίκα" που έφτιαξε μια γεωργία (η οποία επίσης δεν πήγαινε πίσω στα κιλά!ποιος μιλούσε σε ποιον δηλαδή) δε μας άφηνε ήσυχες.Δε μ'ενδιέφεραν έτσι κι αλλιώς τα όσα έλεγαν,γιατί πίστευα μια μέρα πως τα ίδια άτομα θα ζητούσαν τη φιλία μου,την κουβέντα μου η και μια συμβουλή.Πολύ περισσότερο,είχα μια φιλη,που δεν επιρρεαζοταν από παιδιαρίσματα.Η Γιώτα πάντα με έκανε να χαμογελώ,κι εγώ την κάνω να γελάει ακόμη και σήμερα...
Βέβαια,είναι αλήθεια πως η φιλία μας πέρασε διακυμάνσεις.Γύρω στην τετάρτη δημοτικού,η γιώτα είχε αρχίσει ν'απομακρύνεται γιατί της άρεσε ένας συμμαθητής μας (κι εμένα μ'άρεσε μεν και τό'ξερε μα τίποτα το ιδιαίτερο),εγώ ταυτόχρονα περνούσα τα διαλείμματα με τη Λίνα που'ταν μόλις πρώτη τάξη,απ'τα λίγα χρόνια που θά'μασταν μαζί στο σχολείο γενικά.
Η Γιώτα κι εγώ δεν ήμασταν πλέον κολλητες,κι ένας ακόμη λόγος ήταν πως είχαν αλλάξει τα ενδιαφέροντα μας.Εγώ για παράδειγμα είχα αρχίσει ν'ασχολούμαι με τη μουσική καθώς ο κύριος της χορωδίας της εκκλησίας μου ανακάλυψε κάτι που δεν ήξερα ότι είχα:τη φωνή.Η Γιώτα δεν πίστευε σ'αυτό,αλλά εκτιμούσα το ότι μου τό'λεγε μπροστά μου.Εγώ το απέδιδα σε λίγη ζήλεια,γιατί ο κύριος της χορωδίας την είχε απορρίψει ενώ εμένα μ'είχε ξεχωρίσει πρώτη απ'όλη την τάξη.Όπως και να'χει,δεν υπήρχαν πια επισκέψεις στα σπίτια μας...Στο γυμνάσιο υπήρχαν και ψιλόμαχαιρώματα,αλλά δεν έδινα σημασία.Το ίδιο εξάλλου έκανα κι εγώ τότε.Επιπλέον,είχα με πολύ πιο σοβαρά πράγματα ν'ασχοληθώ καθώς είχαν μόλις αρχίσει τα αληθινα μου προβλήματα.Παρολ'αυτα δε σταματήσαμε ποτέ να μιλάμε,απλά ήταν τυπικά.Όλα έδειχναν πως η φιλία μας είχε γίνει μια ξεχασμένη σελίδα ημερολογίου.Κι όμως...μια σελίδα στο λεύκωμα μου ήταν αρκετή...Η ωραιότερη αφιερωση σε λεύκωμα στην τρίτη γυμνασίου...η πιο ουσιαστική κουβέντα που διάβασα και εχω κρατήσει ήταν από'κεινη:"Ότι χρειαστείς,εγώ θά'μαι 'δω".Το ίδιο απόγευμα την επισκέφτηκα...Και αρχίσαμε σιγά σιγά να τα λέμε πάλι...Επιπλέον,λίγο καιρό μετά σαν άρχισα ν'ακούω μέταλ είχε αρχίσει κι εκείνη...Αρχίσαμε πάλι τις επισκέψεις και τους καφέδες...Επίσης...έγινε θαυμαστριά της φωνής μου και με φωνάζει χαϊδευτικά "σοπράνο".Σκεφτόμασταν κιόλας να φτιάξουμε δικό μας συγκρότημα.Αν και η ιδέα εγκαταλείφθηκε γιατί δεν εχω μάθει κάποιο όργανο,εκείνη ακόμα μαθαίνει να παίζει το μπάσο που'χε αγοράσει!Αν δεν ήταν η Γιώτα,τότε σίγουρα θά'νιώθα και θα πίστευα απόλυτα πως δεν υπάρχουν φιλίες πια.Γιατί σ'εκείνη δεν υπάρχει περίπτωση να κρατήσω κακία,καθώς ήταν πάντα ειλικρινής μαζί μου κι οτιδήποτε σκεφτόταν θα τό'λεγε πρώτα μπροστά μου.Κι αυτό είναι κάτι που το εκτιμώ απεριόριστα.Όσο θά'ναι ειλικρινής,τόσο κι ακόμα περισσότερο θά'μαι κι εγω.Γιατί καμμία σχέση δε μπορεί να χτιστεί πάνω στο ψέμμα,αργά η γρήγορα ο χρονος θα διαλύσει τις λάθος βάσεις.
{{Όπως έγινε με τη γεωργία(καμμία σχέση με αυτή που ανέφερα στην αρχή):τη φιλία αυτή δεν τη διέλυσα εγώ επειδή είπα πρώτη το "άντε γειά",την είχε ήδη διαλύσει εκείνη καιρό πριν όταν είχε αρχίσει τα αποτυχημένα ψέμματα της κι εγώ έκανα το βλάκα μέχρι να ομολογούσε.Όταν προσπαθούσε να με βγάλει "τρελή" επειδή ήξερα τι είχε στο κεφάλι της και τι έκανε,εγώ η ίδια μάλιστα τό'χα "προβλέψει" και της είχα πει τι θα κάνει πριν τα κάνει ακόμα!!
Οπότε...αυτή η κατάσταση δε μπορούσε να σωθεί,και πολύ περισσότερο γιατί δε μπορώ να'μαι με κατώτερα όντα,δίχως νου και προσωπικότητα."πες μου το φιλο σου να σου πω ποιος-α είσαι".στην προκειμμένη περίπτωση λοιπόν,θά'χα πολλή χαμηλή αυτοεκτίμηση αν συνέχιζα τα πάρε δώσε μ'ένα "κοριτσάκι" της δεκάρας.}}
Η Γιώτα λοιπόν έχει αποδειχτεί η καλύτερη φιλη που'χα ποτέ μου κι αν και ξέρω πως κάποια στιγμή θα πάρει το δρόμο της (όπως κι εγώ το δικό μου άλλωστε),πάντα θα συναντιόμαστε σε κάποιο σταυροδρόμι! :)
Δεν ήθελα θυμάμαι να πήγαινα σχολείο,κι αυτό γιατί οι αναμνήσεις μου απ'τον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο δεν ήταν και οι καλύτερες...
Πολύ περισσότερο,αντιπαθούσα τα κορίτσια της ηλικίας μου,κι αυτό γιατί ήξερα πως για μια ακόμη χρόνια και για πολλές ακόμα θα άκουγα τους χλευασμούς τους...Ο παιδικός σταθμός και το νηπιαγωγείο δηλαδή ήταν μια "προθέρμανση" για να συνήθιζα τα του δημοτικού...
Έκατσα σ'ένα θρανίο...με μια ελένη.Δεν ήταν αντιπαθητική,αλλά σύντομα τ'όνομα της θα -μπαίνε στη λίστα με τα ονόματα που αντιπαθω(και τι ατυχία που 'χουμε κοινή ονομαστική εορτή! :ρ )!
Λίγα λεπτά μετά,η δασκάλα έκανε μια κίνηση που θα μ'ακολουθούσε μέχρι σήμερα:μ'έβαλε να κάτσω με τη Γιώτα!Κι έτσι άρχισε μια μεγάλη φιλία... :)
Η Γιώτα ποτέ δε με κορόιδεψε για τα περιττά κιλά που είχα...και δεν κοίταγε την εμφάνιση μου...αλλά της άρεσε πολύ να μιλάει,σαν εμένα!Επίσης παίζαμε ποδόσφαιρο με τ'αγόρια,όσο ακόμα ήμασταν αποδέκτες...Της άρεσε κι εκείνης να ζωγραφίζει,όπως κι εμένα τότε και μάλιστα ήμουν πολύ καλή.Η Γιώτα κι εγώ ξυπνούσαμε αντιπάθειες...γιατί ήμασταν τα μυαλα της τάξης,μαζί μ'ένα αγόρι επίσης που έγραφε πολύ ωραία ποιήματα.Έτσι μια "κλίκα" που έφτιαξε μια γεωργία (η οποία επίσης δεν πήγαινε πίσω στα κιλά!ποιος μιλούσε σε ποιον δηλαδή) δε μας άφηνε ήσυχες.Δε μ'ενδιέφεραν έτσι κι αλλιώς τα όσα έλεγαν,γιατί πίστευα μια μέρα πως τα ίδια άτομα θα ζητούσαν τη φιλία μου,την κουβέντα μου η και μια συμβουλή.Πολύ περισσότερο,είχα μια φιλη,που δεν επιρρεαζοταν από παιδιαρίσματα.Η Γιώτα πάντα με έκανε να χαμογελώ,κι εγώ την κάνω να γελάει ακόμη και σήμερα...
Βέβαια,είναι αλήθεια πως η φιλία μας πέρασε διακυμάνσεις.Γύρω στην τετάρτη δημοτικού,η γιώτα είχε αρχίσει ν'απομακρύνεται γιατί της άρεσε ένας συμμαθητής μας (κι εμένα μ'άρεσε μεν και τό'ξερε μα τίποτα το ιδιαίτερο),εγώ ταυτόχρονα περνούσα τα διαλείμματα με τη Λίνα που'ταν μόλις πρώτη τάξη,απ'τα λίγα χρόνια που θά'μασταν μαζί στο σχολείο γενικά.
Η Γιώτα κι εγώ δεν ήμασταν πλέον κολλητες,κι ένας ακόμη λόγος ήταν πως είχαν αλλάξει τα ενδιαφέροντα μας.Εγώ για παράδειγμα είχα αρχίσει ν'ασχολούμαι με τη μουσική καθώς ο κύριος της χορωδίας της εκκλησίας μου ανακάλυψε κάτι που δεν ήξερα ότι είχα:τη φωνή.Η Γιώτα δεν πίστευε σ'αυτό,αλλά εκτιμούσα το ότι μου τό'λεγε μπροστά μου.Εγώ το απέδιδα σε λίγη ζήλεια,γιατί ο κύριος της χορωδίας την είχε απορρίψει ενώ εμένα μ'είχε ξεχωρίσει πρώτη απ'όλη την τάξη.Όπως και να'χει,δεν υπήρχαν πια επισκέψεις στα σπίτια μας...Στο γυμνάσιο υπήρχαν και ψιλόμαχαιρώματα,αλλά δεν έδινα σημασία.Το ίδιο εξάλλου έκανα κι εγώ τότε.Επιπλέον,είχα με πολύ πιο σοβαρά πράγματα ν'ασχοληθώ καθώς είχαν μόλις αρχίσει τα αληθινα μου προβλήματα.Παρολ'αυτα δε σταματήσαμε ποτέ να μιλάμε,απλά ήταν τυπικά.Όλα έδειχναν πως η φιλία μας είχε γίνει μια ξεχασμένη σελίδα ημερολογίου.Κι όμως...μια σελίδα στο λεύκωμα μου ήταν αρκετή...Η ωραιότερη αφιερωση σε λεύκωμα στην τρίτη γυμνασίου...η πιο ουσιαστική κουβέντα που διάβασα και εχω κρατήσει ήταν από'κεινη:"Ότι χρειαστείς,εγώ θά'μαι 'δω".Το ίδιο απόγευμα την επισκέφτηκα...Και αρχίσαμε σιγά σιγά να τα λέμε πάλι...Επιπλέον,λίγο καιρό μετά σαν άρχισα ν'ακούω μέταλ είχε αρχίσει κι εκείνη...Αρχίσαμε πάλι τις επισκέψεις και τους καφέδες...Επίσης...έγινε θαυμαστριά της φωνής μου και με φωνάζει χαϊδευτικά "σοπράνο".Σκεφτόμασταν κιόλας να φτιάξουμε δικό μας συγκρότημα.Αν και η ιδέα εγκαταλείφθηκε γιατί δεν εχω μάθει κάποιο όργανο,εκείνη ακόμα μαθαίνει να παίζει το μπάσο που'χε αγοράσει!Αν δεν ήταν η Γιώτα,τότε σίγουρα θά'νιώθα και θα πίστευα απόλυτα πως δεν υπάρχουν φιλίες πια.Γιατί σ'εκείνη δεν υπάρχει περίπτωση να κρατήσω κακία,καθώς ήταν πάντα ειλικρινής μαζί μου κι οτιδήποτε σκεφτόταν θα τό'λεγε πρώτα μπροστά μου.Κι αυτό είναι κάτι που το εκτιμώ απεριόριστα.Όσο θά'ναι ειλικρινής,τόσο κι ακόμα περισσότερο θά'μαι κι εγω.Γιατί καμμία σχέση δε μπορεί να χτιστεί πάνω στο ψέμμα,αργά η γρήγορα ο χρονος θα διαλύσει τις λάθος βάσεις.
{{Όπως έγινε με τη γεωργία(καμμία σχέση με αυτή που ανέφερα στην αρχή):τη φιλία αυτή δεν τη διέλυσα εγώ επειδή είπα πρώτη το "άντε γειά",την είχε ήδη διαλύσει εκείνη καιρό πριν όταν είχε αρχίσει τα αποτυχημένα ψέμματα της κι εγώ έκανα το βλάκα μέχρι να ομολογούσε.Όταν προσπαθούσε να με βγάλει "τρελή" επειδή ήξερα τι είχε στο κεφάλι της και τι έκανε,εγώ η ίδια μάλιστα τό'χα "προβλέψει" και της είχα πει τι θα κάνει πριν τα κάνει ακόμα!!
Οπότε...αυτή η κατάσταση δε μπορούσε να σωθεί,και πολύ περισσότερο γιατί δε μπορώ να'μαι με κατώτερα όντα,δίχως νου και προσωπικότητα."πες μου το φιλο σου να σου πω ποιος-α είσαι".στην προκειμμένη περίπτωση λοιπόν,θά'χα πολλή χαμηλή αυτοεκτίμηση αν συνέχιζα τα πάρε δώσε μ'ένα "κοριτσάκι" της δεκάρας.}}
Η Γιώτα λοιπόν έχει αποδειχτεί η καλύτερη φιλη που'χα ποτέ μου κι αν και ξέρω πως κάποια στιγμή θα πάρει το δρόμο της (όπως κι εγώ το δικό μου άλλωστε),πάντα θα συναντιόμαστε σε κάποιο σταυροδρόμι! :)
Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007
O Τάκης...
Δεν ξέρω πως και γιατί...αλλά τις τελευταίες μέρες,νιώθωντας πως η ζωή δεν προχωράει αναμνήσεις ξυπνούν στο μυαλό μου...
Όταν πήγαινα στην τότε νέα μου φιλη,τη γεωργία,περνούσα απ'το κλειστό γυμναστήριο...έξω τ'αγόρια έπαιζαν μπάλα...
Ένα απ'αυτα έτρεχε να κρυφτεί...
Ήταν ο Τάκης...
Κάθε φορά που μ'έβλεπε κρυβόταν...
Και άλλοτε με ακολουθούσε όταν ήταν να γυρίσω σπίτι...
Θύμωνα πολύ μαζί του...αν ήθελε μπορούσαμε να μιλήσουμε...μια μέρα τον φώναξε ο αδερφός της γεωργίας σπίτι τους και μιλούσαμε λίγο...κάναμε πλάκα...αλλάξαμε νούμερα...αλλά δεν ασχολούμουν μαζί του...
Δεν ήταν πολύ όμορφος...αλλά ούτε εγώ ήμουν τότε...
Θυμάμαι αυτό που με χαλούσε ήταν το χώρισμα στα δόντια του...
Λίγες βδομάδες εξαφανίστηκε...κι έμαθα ότι φόρεσε σίδερακια για να τα έφτιαχνε...!!!
Τελικά τα έβγαλε,αλλά είχε ήδη φτιάξει...
Ο αδερφός της γεωργίας έλεγε πως αυτό το παιδί με ήθελε...
Εγώ όμως δεν τον ήθελα...γιατί ήμουν ερωτευμένη με άλλον...
Παρολ'αυτα...τον χρησιμοποίησα...!!
Για να έκανα τον άλλο να ζηλέψει...
Κι όταν τα κατάφερα τον άφησα...
Ο τάκης ερχόταν κάθε μέρα στο σχολασμα να με δει...
Τον γνώρισα στον αδερφό μου...
Μου'πε πως αυτό το παιδί πραγματικά με ήθελε...
Αλλά ποτέ δεν τον εκτίμησα...
Ποτέ δεν τον ερωτεύτηκα...
Άλλοτε τα έφτιαχνα ξανά μαζί του για τον εγωισμό μου...όταν μάθαινα πως τά'χε με άλλη...
Κι ύστερα χανόμουν πάλι...
Τρεις φορές πρέπει να τά'χαμε φτιάξει μέσα σε τρία-τέσσερα χρόνια...και για λιγότερο από βδομάδα κάθε φορά...
Τον συμπαθούσα,αλλά πότε δεν τον είδα παραπάνω από φιλικα...Τελευταία φορά πριν ένα χρόνο προσπάθησε πάλι να με πλησιάσει,βλέποντας όμως ότι δε με έβλεπε φιλικα τότε αποφάσισα να ξεκόψω τελείως...
Μερικές φορές σκέφτομαι...πως για όσο πληγωνόμαι πληρώνω αυτα που έκανα σ'αυτό το παιδί...Αλλά προτίμησα από τότε να πληγωνόμαι παρά να πληγώσω ξανά άλλον...
Κάποιες φορές νιώθω πως είναι ο μοναδικός που με θέλησε πραγματικά γι αυτό που είμαι...με γνώρισε άσχημη...και συνέχισε να με θέλει και μετά την αλλαγή μου...
Εχω σκεφτεί άσχημα κατά καιρούς,λέγοντας πως με ήθελε μόνο για να εξασφαλίσει τον εαυτό του...επειδή είχα αλλάξει...όχι ότι με ήθελε ακόμα πραγματικά...
Αλλά όσο περνάει ο καιρός νομίζω πως μόνο αυτός με ήθελε αληθινα...
Κρίμα που 'ταν το λάθος πρόσωπο...
Ποτέ δε θα μπορούσα ν'ανταποκριθώ...
Ευχόμουν πως θά'χε ξεχάσει πλέον...τα εφηβικά αισθήματα που'χε για μένα...
Έλαβα όμως ένα μύνημα πριν λίγους μήνες...
Το αγνόησα...
Δε θα κάνω άλλο κακό πια...
Όταν πήγαινα στην τότε νέα μου φιλη,τη γεωργία,περνούσα απ'το κλειστό γυμναστήριο...έξω τ'αγόρια έπαιζαν μπάλα...
Ένα απ'αυτα έτρεχε να κρυφτεί...
Ήταν ο Τάκης...
Κάθε φορά που μ'έβλεπε κρυβόταν...
Και άλλοτε με ακολουθούσε όταν ήταν να γυρίσω σπίτι...
Θύμωνα πολύ μαζί του...αν ήθελε μπορούσαμε να μιλήσουμε...μια μέρα τον φώναξε ο αδερφός της γεωργίας σπίτι τους και μιλούσαμε λίγο...κάναμε πλάκα...αλλάξαμε νούμερα...αλλά δεν ασχολούμουν μαζί του...
Δεν ήταν πολύ όμορφος...αλλά ούτε εγώ ήμουν τότε...
Θυμάμαι αυτό που με χαλούσε ήταν το χώρισμα στα δόντια του...
Λίγες βδομάδες εξαφανίστηκε...κι έμαθα ότι φόρεσε σίδερακια για να τα έφτιαχνε...!!!
Τελικά τα έβγαλε,αλλά είχε ήδη φτιάξει...
Ο αδερφός της γεωργίας έλεγε πως αυτό το παιδί με ήθελε...
Εγώ όμως δεν τον ήθελα...γιατί ήμουν ερωτευμένη με άλλον...
Παρολ'αυτα...τον χρησιμοποίησα...!!
Για να έκανα τον άλλο να ζηλέψει...
Κι όταν τα κατάφερα τον άφησα...
Ο τάκης ερχόταν κάθε μέρα στο σχολασμα να με δει...
Τον γνώρισα στον αδερφό μου...
Μου'πε πως αυτό το παιδί πραγματικά με ήθελε...
Αλλά ποτέ δεν τον εκτίμησα...
Ποτέ δεν τον ερωτεύτηκα...
Άλλοτε τα έφτιαχνα ξανά μαζί του για τον εγωισμό μου...όταν μάθαινα πως τά'χε με άλλη...
Κι ύστερα χανόμουν πάλι...
Τρεις φορές πρέπει να τά'χαμε φτιάξει μέσα σε τρία-τέσσερα χρόνια...και για λιγότερο από βδομάδα κάθε φορά...
Τον συμπαθούσα,αλλά πότε δεν τον είδα παραπάνω από φιλικα...Τελευταία φορά πριν ένα χρόνο προσπάθησε πάλι να με πλησιάσει,βλέποντας όμως ότι δε με έβλεπε φιλικα τότε αποφάσισα να ξεκόψω τελείως...
Μερικές φορές σκέφτομαι...πως για όσο πληγωνόμαι πληρώνω αυτα που έκανα σ'αυτό το παιδί...Αλλά προτίμησα από τότε να πληγωνόμαι παρά να πληγώσω ξανά άλλον...
Κάποιες φορές νιώθω πως είναι ο μοναδικός που με θέλησε πραγματικά γι αυτό που είμαι...με γνώρισε άσχημη...και συνέχισε να με θέλει και μετά την αλλαγή μου...
Εχω σκεφτεί άσχημα κατά καιρούς,λέγοντας πως με ήθελε μόνο για να εξασφαλίσει τον εαυτό του...επειδή είχα αλλάξει...όχι ότι με ήθελε ακόμα πραγματικά...
Αλλά όσο περνάει ο καιρός νομίζω πως μόνο αυτός με ήθελε αληθινα...
Κρίμα που 'ταν το λάθος πρόσωπο...
Ποτέ δε θα μπορούσα ν'ανταποκριθώ...
Ευχόμουν πως θά'χε ξεχάσει πλέον...τα εφηβικά αισθήματα που'χε για μένα...
Έλαβα όμως ένα μύνημα πριν λίγους μήνες...
Το αγνόησα...
Δε θα κάνω άλλο κακό πια...
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
